Als ik x kilo weeg ben ik pas gelukkig… NEE! Je bent goed zoals je bent

zelfacceptatie

Ik krijg zóveel berichten van vrouwen en ik zie het ook veel om me heen: de moeite om jezelf te accepteren of jezelf mooi te vinden. We zijn zo ontzettend kritisch op onszelf, er kan altijd iets beter, strakker en mooier.

Het is prima om je lichaam te willen veranderen en een doel hebben om naartoe te werken. Maar het is ook ontzettend belangrijk om te beseffen dat je goed bent zoals je bent, op elk moment en in elke staat van je lichaam. De gedachte dat je gelukkiger bent als je X aantal kilo weegt of als je een strakke buik hebt is echt complete onzin. Het fysiek zal je nooit gelukkig maken, dit komt van binnenin jezelf.

Iedereen heeft onzekerheden, zelfs de in jouw ogen meest perfecte persoon wil wel iets veranderen aan zichzelf. Als ik in de spiegel kijk focus ik niet op de dingen die ik minder mooi vind aan mezelf of iets wat ik zou willen veranderen. Ik kijk alleen naar wat ik wél mooi vind. Ook toen ik zwaarder was probeerde ik me altijd te kleden naar mijn figuur en de juiste accenten te leggen.

We worden in de media ook constant geconfronteerd met perfecte, geretoucheerde lichamen of er wordt ons verteld hoe een “perfect” lichaam eruit zou moeten zien. Zelfs als we allemaal hetzelfde zouden eten en op dezelfde manier zouden bewegen, zouden we er nog allemaal anders uitzien.

Ik kan iemand anders bewonderen om haar lichaam. Het in mijn ogen “perfecte” lichaam heb ik zelf ook niet, maar dat betekent niet dat ik mezelf daar minder mooi om hoef te vinden. Ik ben overigens ook niet bereid om te trainen op een manier om dat lichaam te krijgen of wellicht is het ook gewoon mijn bouw niet. En dat is prima! Ik vergelijk mijn lichaam daarom ook nóóit met dat van een ander, maar kan andermans lichaam wel prachtig vinden: het doet alleen niets af aan het mijne.

Ik probeer vooral te denken vanuit een oogpunt dat ik goed voor mezelf en mijn lichaam wil zorgen, dan dat het erop een bepaalde manier uit moet zien. Misschien is dit “makkelijker” voor mij omdat ik mezelf ook niet lelijk vond toen ik te zwaar was, en ik ook afviel omdat ik gezond wilde zijn in plaats van dat ik dun wilde zijn. Maar dit zou wel het focuspunt moeten zijn: gezondheid boven dun zijn.

Je bent goed zoals je bent!

Denk in wat je lichaam allemaal voor je doet: een sprintje trekken voor de bus, jou draaiende en functionerende houden en dat leren waarderen en goed voor willen zorgen is de sleutel. Vanuit dat punt wil je er goed voor zorgen en dat jij het op een manier kan vormen, shapen zoals je wil is bijzaak. Prima, maar wel bijzaak. Je bent áltijd goed genoeg en niet minder dan een ander.

Daarnaast vind ik het ook enorm belangrijk om te denken: we zijn meer dan een lichaam. De focus wordt zóveel gelegd op de buitenkant, terwijl dat iets is wat het minst uit zou moeten maken. Mijn beste vriendin is niet mijn beste vriendin omdat ze een fantastisch figuur heeft, maar vanwege haar geweldige persoonlijkheid. Er zit een heel lief, leuk, grappig persoon in dat lichaam en dat is wat er uiteindelijk toe doet.

Als je jezelf pas goed genoeg vindt bij een bepaald gewicht omdat je dan écht gelukkig kan zijn kun je echt heel lang wachten. Als je dat gewicht hebt bereikt is waarschijnlijk je buik nog niet plat genoeg of zijn je billen juist te plat geworden. Zo blijft er altijd wat voor je om op te focussen en zit je jezelf alleen maar in de weg. Stop ermee, kijk in de spiegel en waardeer jezelf, al het positieve aan jezelf en benoem ook iets positiefs aan wat je minder mooi vind. Wat je jezelf vertelt, geloof je. Is dat constant negatief, dan blijf je negatief over jezelf denken. En stop met jezelf confronteren met alles wat je onzeker maakt: bijvoorbeeld bepaalde accounts op social media. Wat jij over jezelf denkt is het belangrijkste.

Hoe reken je af met (vr)eetbuien?

vreetbuien

Ik ben nooit een emotie eter geweest. Ik was ook niet te zwaar omdat ik eetbuien had, het kwam bij mij echt door een gebrek aan kennis en een te veel aan ongezonde voeding.

Toen ik op gewicht wilde blijven heb ik een periode wel last gehad van eetbuien. Ik at verschillende dingen achter elkaar, propte mezelf echt letterlijk vol, en kon de volgende dag enorme buikpijn hebben. Om nog maar niet te spreken over de angst die erbij kwam om het te moeten compenseren. In eerste instantie dacht ik: “Ah, ik ben moe en mijn lichaam vraagt om suiker en energie” en schoof het daarop af. Maar na een tijdje begon ik me te beseffen dat ik véél te streng was voor mezelf, zoals ik in een eerdere blog over balans al aangaf en dat ik gewoon meer moest eten.

Gelukkig was ik er op tijd bij en heeft deze periode niet lang geduurd. Het aantal eetbuien dat ik heb gehad was ook niet hoog. Maar ik weet wel hoe ellendig het is, en hoe naar het gevoel is dat je eraan overhoudt.

Vanaf het moment dat ik me realiseerde waardoor het kwam dacht ik bij mezelf: “Je bent niet zóveel afgevallen om nu een enorm restrictief leven te gaan leiden”, dat was gewoon echt niet het leven wat ik wilde. Ik wil ook niet bizar veel moeite moeten doen en op elk hapje moeten letten om mijn gewicht te behouden. Ik geloof echt in een set point gewicht: een gewicht dat past bij je lichaam als je eet en beweegt op een manier die je moeiteloos kan volhouden.

Ik maakte een einde aan de periode van eetbuien door mezelf alles toe te staan. Ik leerde hierdoor mijn lichaam en behoeftes veel beter kennen. In het begin had ik best de angst dat ik helemaal los zou gaan, maar bedacht me ook: als dit niet het gewicht is wat past bij mijn lichaam, then so be it. Ik vond én vind vrijheid rondom voeding gewoon echt heel erg belangrijk.

Dus ik stelde mezelf steeds de vraag: “waar heb je nu écht zin in?” en at dat zonder oordeel. In het begin was dat inderdaad wat vaker chocola of chips dan fruit, maar juist hierdoor verliest het na een tijdje zijn “hoge troon” en is het niet zo speciaal meer. Natuurlijk zie ik het nog steeds als eten om van te genieten en weet ik dat het niet de meest voedzame keuze is, maar ik heb geen oordeel over mijn keuze of een gevoel dat ik het zou moeten compenseren.

En door mezelf steeds opnieuw die vraag te stellen leerde ik mijn behoeftes veel beter kennen. Soms heb je zin in een appel en soms in pepernoten, een paasei of chips. All fine! Ik vertrouw erop dat mijn lichaam prima kan aangeven waar het behoefte aan heeft. Ik denk juist dat ik door dat vertrouwen te geven in mezelf kon afrekenen met die eetbuien.

Overigens zie ik vaak “eetbuien” voorbijkomen, maar er is een degelijk verschil tussen eetbuien en overeten. Natuurlijk ziet het er voor iedereen anders uit, maar het verschil zit er voor mij in: iedereen overeet zichzelf wel eens. Zelfs mijn man die ik ken als de meest intuïtieve eter zegt wel eens “Ai, had wel wat eerder mogen stoppen, beetje last van mijn buik nu”.

Eten en bewegen staan ook los van elkaar voor mij. Eten is brandstof voor je lichaam, maar is ook belangrijk voor je mentale gezondheid. Beweging is goed voor mijn lichaam, ik krijg er energie van maar staat compleet los van wat ik dan wel of niet heb gegeten. Het niet als “slecht” of “ongezond” te beschouwen van bepaalde voeding was ook heel belangrijk in het proces om van de eetbuien af te komen. Zolang je je schuldig voelt na het eten van patat, pizza, chocola of chips heb je een waardeoordeel over eten. Je kunt niet één enkel product als “gezond” bestempelen, het gaat om de totale variatie van voeding en de balans daarin. Toen ik dat voor mezelf duidelijk had ontstond er véél meer rust rondom alle soorten eten.

Achteraf mijn grootste fout tijdens het afvallen: te streng voor mezelf zijn

afvallen

Wat mijns inziens mijn grootste fout was tijdens het afvallen was achteraf gezien dat ik te streng was voor mezelf. Ik wist prima hoe ik moest afvallen, maar achteraf had ik gewild dat ik véél eerder opzoek was gegaan naar een gezonde balans qua voeding. Dit heeft me zoveel tijd gekost toen ik op gewicht wilde blijven.

Ik was niet te zwaar vanwege eetbuien of iets dergelijks, die kende ik niet. Ik kende geen oordeel over voeding, want ik had geen kennis over voeding. Ik at wat ik lekker vond, en laat dat nou net ook het minder voedzame zijn geweest. Hierdoor had ik totaal geen balans in mijn eetpatroon.

Ik was zo gefocust op gezond worden en op een gezonde levensstijl, dat ik mezelf alleen het allerallerallerlekkerste gunde tijdens het afvallen. En dat werkt prima om af te vallen, maar bij het op gewicht blijven bedacht ik me pas: “zo streng wil je niet leven voor de rest van je leven”. Ik had mezelf veel aangeleerd wat voeding en vooral gezonde voeding betreft, maar niet over balans.

Zo vond ik het in het begin best eng om wat meer te genieten van dingen met suiker. De angst hierbij was vooral dat ik zou terugvallen in mijn oude gewoontes en het leek al snel te veel voor me. Ik had dit eten zo gekoppeld aan mijn oude levensstijl in mijn hoofd, plus het feit dat ik tijdens het afvallen vooral focuste op gezond, voedzaam eten dat het snel “te veel van het goede” (of slechte, hoe je het bekijkt ????) leek.

Op mijn Instagram account laat ik dan ook regelmatig zien dat ik zéker geniet van lekkere, minder voedzame producten. Ik probeer dit te benadrukken omdat ik hoop dat iemand niet mijn fout maakt. Juist omdat het me zoveel tijd kostte om die balans te vinden en je PRIMA kan genieten van lekkers in een, nog steeds, gezonde levensstijl. Het hoeft niet zó superstreng.

Als je iedereen altijd maar gezonde voeding ziet eten maar zij niet laten zien dat er ook genoten kan worden, ontstaat snel het idee dat jij vaker “zondigt” dan een ander en ga je dit zien als iets slechts. Dat wil ik juist voorkomen. Er is geen goede en slechte voeding, hooguit voedzaam en minder voedzaam en dat is wat ik hoop over te brengen.

Het kost moeite en tijd om die labels van voeding af te halen en het op één lijn te zetten, maar als dat lukt snak je er ook minder naar. Het is vooral doen en testen wat voor jou prettig voelt. Ik vroeg mezelf steeds af: “waar heb je nu écht zin in?” en soms zijn dat aardbeien, kwark met appel en soms is het chocola. Maar door bewust die keuzes te maken kan ik het nu veel beter aanvoelen en heb ik een balans met een gezonde basis en die prettig voelt.

Ik denk vooral dat balans voor iedereen ook anders is, omdat iedereen andere behoeftes heeft. De één neemt het liefst elke dag een stukje chocola, een ander eet liever een hele zak chips en heeft minder kleine genietmomentjes. Het helpt ook niet om te kijken naar wat een ander doet, maar vooral jezelf leren kennen op dat gebied en kijken wat voor jou prettig is en werkt is in mijn ogen het meest belangrijk. Op die manier hoef je jezelf niet te beperken.

Losse huid na 68 kilo afvallen? Ellen vertelt haar verhaal!

losse huid afvallen

Ontzettend vaak krijg ik de vraag: “je bent 68 kilo afgevallen, heb je nu ook losse huid?”. En ja, die heb ik zeker. Dat was echt onvermijdelijk met zoveel gewichtsverlies. Veel mensen geven aan dat zij daar bang voor zijn, maar bij mij heeft deze angst nooit gespeeld eigenlijk.

Het veranderen van mijn levensstijl begon nadat ik mij 3 maanden lang ziek heb gedacht. 3 maanden lang geloofde ik oprecht dat ik elk moment dood kon gaan doordat ik een paniekaanval verwarde met een hartaanval. Toen ik gezond bleek te zijn was dit zo’n enorme wake up call dat ik mijn levensstijl veranderde. Ik viel dus af met de motivatie voor mijn gezondheid, niet om mooier te worden.

Toen ik een tijdje bezig was met afvallen ontdekte ik Amerikaanse Instagram accounts van vrouwen die ook zo’n grote transformatie waren ondergaan. Daardoor was ik al wel voorbereid dat losse huid erbij ging horen, maar was hier nooit echt actief mee bezig. Het was voor mij iets van “oke, ja, dat komt er ook bij”.

Van mezelf gewalgd heb ik nooit, ook niet toen ik te zwaar was. Ik walg ook absoluut niet van mijn losse huid. Voor nu zie ik het als iets wat bij mij hoort en niets meer is dan een herinnering aan een ongezond verleden.

Mijn losse huid zit vooral op mijn buik en bovenbenen. Gek genoeg is het bij mijn armen gewoon verdwenen en zie je daar eigenlijk niets aan. Toen ik te zwaar was verstopte ik mezelf bij 30+ graden alsnog in zwarte leggings en had het altijd bloedheet, ook al beweerde ik van niet.

Dat stopte toen ik afviel. Ik hoef mij voor niemand te verstoppen, wie moet ik beschermen tegen wat huid? Heeft ieder mens niet het recht om niet kapot te gaan van de warmte bij warm weer? Dat ging ik mezelf echt niet langer aandoen.

Door beter voor mezelf te zorgen werd ik ook een stuk beter naar mezelf toe. Ik maakte het mezelf zo moeilijk door bezig te zijn met wat anderen van mij vonden, terwijl ik mezelf niet eens lelijk vond. Ieder mens met ieder figuur mag gezien worden en hoeft zich niet te verstoppen voor anderen.

Dus losse huid of niet, ik loop nu in de zomer vrolijk in een kort broekje en ja, dan zie je wat losse huid op mijn benen bijvoorbeeld. Maar ik ben hartstikke blij met mezelf en een beetje huidoverschot is gewoon een onderdeel van me. Misschien laat ik het ooit in de toekomst verwijderen, maar voor nu zit het er en dat is prima.

Er bestaat ook de hoop dat met training de huid strak te krijgen is, maar in mijn geval met een huid die zover “uitgerekt” was, veerde dat niet meer terug. Er was niets aan te doen behalve het te accepteren.

Heel eerlijk, ik heb duizend keer liever wat losse huid (waarvan je in kleding overigens niets kan zien) dan de gezondheidsrisico’s die ik liep door mijn te zware gewicht. Een “mooi, perfect” lichaam is leuk, maar is niet wat je gelukkig maakt. Het verschil in geluk merkte ik echt door beter voor mezelf te zorgen en het fitte energieke gevoel wat ik daarvan kreeg.

Bovendien, gezondheid is niet te koop. Na zoveel angsten te hebben doorstaan voor allerlei ziektes als hartaandoeningen, diabetes, hoge bloeddruk… Ik ben blij dat ik nog kon ingrijpen voordat dit wel mijn realiteit was geworden, dat ik dat “bekoop” met wat losse huid neem ik voor lief.

Een keertje sporten lukt je vast, maar hoe houd je het vol om regelmatig te sporten?!

hoe houd je sporten vol
Toen ik ongeveer een jaar bezig was met het veranderen van mijn levensstijl en de kilo’s eraf vlogen, wilde ik ook fitter worden. Ik vond dat sporten ook onderdeel moest zijn van een gezonde levensstijl. Samen met een vriendin (was ik heel blij mee, alleen was de drempel zóveel hoger) schreef ik me in bij een sportschool. Ongeveer een jaar gingen we hier samen naartoe en deden wat op de apparaten die we leuk vonden, maar verder niets bijzonders. Ik vind en vond het ook niet belangrijk om te trainen voor een bepaald lichaamsdoel, ik wilde vooral gewoon genoeg en voldoende bewegen voor mijn gezondheid. Als je wel bepaalde doelen hebt is het logisch dat je gerichter traint. We probeerden verschillende apparaten en lessen uit. Ik had niet altijd zin om te gaan, maar zag het als iets wat bij het leven hoort. Werk heb je ook niet altijd zin in, maar zeg je ook niet af als je motivatie wat minder is. Toen in maart de sportscholen dichtgingen door Corona werd ik eigenlijk gedwongen om op een andere manier te gaan sporten en ik vond mijn weg in thuisworkouts op YouTube. Meteen merkte ik veel meer plezier in het sporten en het kostte me zoveel minder moeite om dit te blijven volhouden. Ik bewoog op een manier die bij mij paste en zocht workouts uit die ik leuk vond. Daarnaast merkte ik ook meteen dat ik veel flexibeler was in wanneer ik ging sporten en ik merkte dat mijn voorkeur écht bij de ochtend ligt. ’s Avonds kost het me al veel meer moeite, en door in de ochtend te sporten heb ik de rest van de dag een energiek gevoel. In verband met werk was het eigenlijk niet mogelijk om ’s ochtends te sporten bij de sportschool, dit kon alleen op een vrije dag of in het weekend. Nu sport ik nog steeds altijd thuis. Ik schreef me uit bij de sportschool en sport nu altijd met workouts op YouTube. Af en toe moet ik mezelf een schop onder m’n kont geven, maar als ik eenmaal bezig ben ga ik er moeiteloos doorheen. Zolang ik niet ziek ben of merk dat mijn lichaam rust nodig heeft vind ik dat er geen onderhandeling met mezelf mogelijk is en denk dan “het kan ook zonder zin”. Ik bedenk van tevoren welke dagen ik in de week ga sporten. Ik heb mijn vaste dagen, maar mocht er iets zijn waardoor het op een vaste dag niet lukt om te sporten kijk ik of het op een andere dag lukt, of ik sla een keer een dagje over. Dat is ook oké! Minimaal een dag van tevoren zoek ik de workout uit die ik ga doen en zet deze vast klaar. Ook leg ik altijd mijn sportkleding van tevoren al klaar. Meteen gaan, geen discussie met mezelf voeren over wel/niet en als het erop zit voel ik me super. Mijn favoriete workouts zijn sowieso de workouts van het account van Sydney Cummings. Een heel gevarieerd aanbod en alles wordt meegedaan. Je ziet dat zij het op momenten ook zwaar heeft maar “pep-talked” je er doorheen. Heel fijn dat het niet later bij elkaar gemonteerd is!! Het verschil dat ik merkte in motivatie om te sporten was dus echt enorm. Ik vind persoonlijk puur krachttraining niets aan, dus mijn motto is echt: vind een manier van bewegen waar je echt plezier uithaalt. Op die manier houd je het vol. Als je lichaamsdoelen hebt waar je op een bepaalde manier voor traint die je misschien minder leuk vindt, dan denk ik dat die lichaamsdoelen genoeg prioriteit hebben om je motivatie vast te houden, als je het belangrijk genoeg vindt. Ieder zijn ding, voor mij gaat sporten echt om mijn gezondheid en dat ik me fit en energiek voel. Dat bereik ik op deze manier, die mega goed voor mij werkt! Wil je heel graag beginnen met een nieuwe levensstijl maar weet je niet zo goed hoe je het aan moet pakken? Kijk dan eens op mijn Instagrampagina! Ik deel hier mijn ervaringen.

Hoe viel ik 68 kg af?! En hoe veranderde ik mijn levensstijl?

afvallen

Na een hele heftige periode veranderde ik stap voor stap mijn levensstijl en op die manier ook mijn gewoontes. Ik viel 68 kilo af en sinds anderhalf jaar blijf ik stabiel op gewicht. Mijn nieuwe gewoontes zijn helemaal eigen geworden. Inmiddels kan ik het me ook niet meer anders voorstellen.  

Misschien wil jij ook wel afvallen of je levensstijl veranderen, maar weet je niet goed waar je moet beginnen. Dit zijn de dingen die ik aanhoud:

  1. De meeste boodschappen haal ik voor de week in één keer. Hierdoor bedenk ik van tevoren globaal wat ik die week wil eten en nodig heb. Ik kom op die manier niet voor verrassingen te staan, hoef niet last minute een keuze te maken én ik gooi eigenlijk nooit eten weg.

Ik maak een boodschappenlijstje en doorloop in mijn hoofd de supermarkt. Ik check van tevoren nog even de aanbiedingen en off we go!

  1. Ik plan van tevoren welke dagen in de week ik wil gaan sporten. De avond ervoor leg ik mijn sportkleding klaar. Vooraf bedenk ik ook altijd welke workout ik wil gaan doen. Dit hoef ik dan niet op het laatste moment nog te beslissen en uit te zoeken. Dit kost me op het moment alleen maar extra tijd, wat me extra tijd geeft om af te haken.

Met deze voorbereiding kan ik in één keer door en voordat ik überhaupt zou twijfelen of ik het wel echt vandaag ga doen ben ik al bezig. Ook track ik wat ik loop en doe, met deze tracker. Superhandig!

  1. Ik doe wat ik zei dat ik ging doen. Keer op keer afspraken met jezelf nakomen geeft jezelf het vertrouwen dat je ook écht doet wat je hebt afgesproken met jezelf. Natuurlijk, als ik rust nodig heb en dat voel aan mijn lichaam gun ik mezelf die rust. Maar de basic is: afspraak is afspraak.
  1. Ik denk niet in “goed” en “slecht” eten. Ik vind het belangrijk om voldoende voedzaam te eten en hier voel ik me ook energiek door. Maar ik gun mezelf ook zéker genoeg van het lekkers. Hierdoor staat het niet op een hele hoge troon voor me maar is het gewoon lekker eten om van te genieten. En als ik ergens zin in heb, kies ik daar bewust voor.
  1. Ik eet zonder afleiding. Het enige dat wij thuis op de bank eten is pizza! Verder eten we altijd aan tafel en ik scroll niet gedachteloos door op Instagram terwijl ik mijn ontbijt naar binnen werk. Eet met aandacht, proef wat je eet en geniet van elke maaltijd.
  1. En last but not least: ik eet nooit – en heb dit ook tijdens het afvallen nooit gedaan – iets wat ik niet lekker vind. Iets eten “omdat het gezond is” doe ik mezelf echt geen plezier mee. Hierdoor heeft het op mijn eten letten voor mij nooit als “moeten” gevoeld en is elke maaltijd een feestje waar ik oprecht naar uitkijk. Ik kan net zo goed genieten van een gezonde pasta als van een avondje patat. Alles in balans maar wel alles lekker en naar mijn smaak.

Op de manier waarop ik mijzelf deze levensstijl heb aangeleerd haal ik er juist heel veel plezier uit, hoef mezelf nergens in te beperken en leef op de manier die voor mij goed aanvoelt. Dat is uiteindelijk het meest houdbare. Jezelf constant moeten pushen is ontzettend vermoeiend en de kans is groot dat je het uiteindelijk opgeeft, het past simpelweg niet bij je. Voor iedereen is dit enorm persoonlijk en daarom denk ik dat het zó ontzettend belangrijk is dat je de tijd neemt om uit te zoeken wat nu echt bij je past. Wil je heel graag beginnen met een nieuwe levensstijl maar weet je niet zo goed hoe je het aan moet pakken? Kijk dan eens op mijn Instagrampagina! Ik deel hier elke week wat ik eet en neem je mee in mijn gezonde levensstijl.