Ik krijg zóveel berichten van vrouwen en ik zie het ook veel om me heen: de moeite om jezelf te accepteren of jezelf mooi te vinden. We zijn zo ontzettend kritisch op onszelf, er kan altijd iets beter, strakker en mooier.
Het is prima om je lichaam te willen veranderen en een doel hebben om naartoe te werken. Maar het is ook ontzettend belangrijk om te beseffen dat je goed bent zoals je bent, op elk moment en in elke staat van je lichaam. De gedachte dat je gelukkiger bent als je X aantal kilo weegt of als je een strakke buik hebt is echt complete onzin. Het fysiek zal je nooit gelukkig maken, dit komt van binnenin jezelf.
Iedereen heeft onzekerheden, zelfs de in jouw ogen meest perfecte persoon wil wel iets veranderen aan zichzelf. Als ik in de spiegel kijk focus ik niet op de dingen die ik minder mooi vind aan mezelf of iets wat ik zou willen veranderen. Ik kijk alleen naar wat ik wél mooi vind. Ook toen ik zwaarder was probeerde ik me altijd te kleden naar mijn figuur en de juiste accenten te leggen.
We worden in de media ook constant geconfronteerd met perfecte, geretoucheerde lichamen of er wordt ons verteld hoe een “perfect” lichaam eruit zou moeten zien. Zelfs als we allemaal hetzelfde zouden eten en op dezelfde manier zouden bewegen, zouden we er nog allemaal anders uitzien.
Ik kan iemand anders bewonderen om haar lichaam. Het in mijn ogen “perfecte” lichaam heb ik zelf ook niet, maar dat betekent niet dat ik mezelf daar minder mooi om hoef te vinden. Ik ben overigens ook niet bereid om te trainen op een manier om dat lichaam te krijgen of wellicht is het ook gewoon mijn bouw niet. En dat is prima! Ik vergelijk mijn lichaam daarom ook nóóit met dat van een ander, maar kan andermans lichaam wel prachtig vinden: het doet alleen niets af aan het mijne.
Ik probeer vooral te denken vanuit een oogpunt dat ik goed voor mezelf en mijn lichaam wil zorgen, dan dat het erop een bepaalde manier uit moet zien. Misschien is dit “makkelijker” voor mij omdat ik mezelf ook niet lelijk vond toen ik te zwaar was, en ik ook afviel omdat ik gezond wilde zijn in plaats van dat ik dun wilde zijn. Maar dit zou wel het focuspunt moeten zijn: gezondheid boven dun zijn.
Je bent goed zoals je bent!
Denk in wat je lichaam allemaal voor je doet: een sprintje trekken voor de bus, jou draaiende en functionerende houden en dat leren waarderen en goed voor willen zorgen is de sleutel. Vanuit dat punt wil je er goed voor zorgen en dat jij het op een manier kan vormen, shapen zoals je wil is bijzaak. Prima, maar wel bijzaak. Je bent áltijd goed genoeg en niet minder dan een ander.
Daarnaast vind ik het ook enorm belangrijk om te denken: we zijn meer dan een lichaam. De focus wordt zóveel gelegd op de buitenkant, terwijl dat iets is wat het minst uit zou moeten maken. Mijn beste vriendin is niet mijn beste vriendin omdat ze een fantastisch figuur heeft, maar vanwege haar geweldige persoonlijkheid. Er zit een heel lief, leuk, grappig persoon in dat lichaam en dat is wat er uiteindelijk toe doet.
Als je jezelf pas goed genoeg vindt bij een bepaald gewicht omdat je dan écht gelukkig kan zijn kun je echt heel lang wachten. Als je dat gewicht hebt bereikt is waarschijnlijk je buik nog niet plat genoeg of zijn je billen juist te plat geworden. Zo blijft er altijd wat voor je om op te focussen en zit je jezelf alleen maar in de weg. Stop ermee, kijk in de spiegel en waardeer jezelf, al het positieve aan jezelf en benoem ook iets positiefs aan wat je minder mooi vind. Wat je jezelf vertelt, geloof je. Is dat constant negatief, dan blijf je negatief over jezelf denken. En stop met jezelf confronteren met alles wat je onzeker maakt: bijvoorbeeld bepaalde accounts op social media. Wat jij over jezelf denkt is het belangrijkste.
