Kan ik die korte broek wel aan? Leven en laten leven!

korte broek

Iets waarvan ik denk dat we het eens wat vaker zouden moeten proberen.

De afgelopen weken is het weer flink omgeslagen en hebben we de eerste stranddagen er alweer op zitten. Wat voor de één het mooiste seizoen van het jaar is, is voor de ander een hele grote uitdaging.

Zo ben ik de afgelopen 2 weken heel veel berichten tegengekomen van vrouwen variërend tussen de 18 en 60 jaar die strugglen met de vraag of ze hun benen wel of niet kunnen laten zien aan de buiten wereld in een korte broek of kort jurkje.

Je stelt jezelf nu waarschijnlijk de vraag ‘waarom niet?’ Maar ken je dat moment op het terras dat je zo heerlijk mensen kan bekijken door de glazen van je zonnebril heen? Die momenten zijn voor deze groep vrouwen verschrikkelijk. Dat moment dat je in de stad langs al die terrassen moet om naar je fiets te lopen, vreselijk! Je voelt de ogen langs je lichaam gaan en het enige wat je kan denken is “doorlopen”!

In de facebook groep zie ik regelmatig vrouwen een foto plaatsen met bijvoorbeeld een leuke korte broek of een mooie jurk met de vraag of dit wel kan. Ik vind het stom dat de wereld zo gemaakt is dat mensen zich af moeten vragen of ze iets wel of niet aan kunnen. Je moet iets kunnen aantrekken waar jij jezelf fijn in voelt, niet iets wat een ander mooi vindt!

Wij kunnen namelijk allemaal heel goed het leven van een ander invullen en dat doen we vaak redelijk zwart-wit. Iemand is te dik omdat ze te veel eten; “ze zullen wel elke dag patat op hun bord hebben.” Mensen die zich alternatiever kleden dan we gewend zijn zullen wel een steekje los hebben en iemand die graag vegetarisch eet is een planteneter of een bomenknuffelaar.

We zijn nu eenmaal mensen en we hebben allemaal een mening. Ik ga ook zeker niet zeggen dat ik het nooit doe, want ook ik ben schuldig hieraan. Ik hoop alleen via deze weg een punt te bereiken waar we niet oordelen over een ander voordat we een achtergrond hebben! Laat mensen in hun waarde. Leef en laat leven! En leve de korte broek!

Liefs, Fem

Lees nog een artikel over leven en laten leven.

“Je bent te zwaar!” Femke vertelt je over haar lipoedeem

lipoedeem

Mijn gewicht is iets dat altijd al voelt als een soort van strijd. Ik was groter dan gemiddelde meisjes van mijn leeftijd & cup A is aan mij voorbijgevlogen. Ik droeg op mijn twaalfde al de shirtjes van mijn vijf jaar oudere zus & broeken kopen was een straf.

Ik ga absoluut toegeven dat mijn lichaam vast niet was geworden zoals het nu is als ik mij altijd aan de regels van de diëtist had gehouden. Ik was 12 toen ik voor het eerst kennis maakte met de term diëtist. Ik deed aan topsport in de paardensport & het was dus ook voor mij van belang dat het niet erger zou worden. Nu had ik altijd al ‘vreetbuien’. Voor de buitenwereld deed ik braaf wat ik moest doen, maar stiekem pakte ik uit de snoeplade van mijn moeder de partymix met Twixen & Bounty’s die ik dan opat in mijn kamer.

Als ik terugkijk naar deze tijd was ik misschien te jong. Ik zat net op de middelbare school & wilde ook net als mijn klasgenoten dat frikandelbroodje met een Redbull in de pauze. Je wilt dan helemaal niet bezig zijn met afvallen.

Op mijn 18e vond ik HET dieet wat het voor mij deed, ik viel maar liefst 15 kilo af! Hoe? Door Powerslim producten, af en toe aangevuld met wat kwark en groenten. Afzien, maar het werkte! Ik ging meer bewegen en de kilo’s vlogen eraf.

Totdat ik weer normaal ging eten, wat al gauw weer uit de hand liep tot het uiterste. Die 15 kilo die ik kwijt was vond ik snel weer terug, met nog 10 kilo extra. In oktober 2020 brak ik. Ik was me aan het aankleden voor een leuke avond, daar was het besef er. Geen één broek paste eigenlijk meer, niks zat…

Het nieuwe plan van aanpak: ik wilde beginnen met meer bewegen. Zo kwam ik terecht bij Movi Performance Gym, wat bleek te zijn van een personal trainer die ik al kende van ‘vroeger’. Stap voor stap begon ik met trainen én werd ik ook nog eens persoonlijk begeleid op het gebied van voeding.

Gert-Jan, mijn coach, vroeg mij op een zekere ochtend of mijn sokken altijd zo in mijn benen kwamen te staan. Ik antwoordde: ja, dat heb ik altijd al. Hij vroeg nog even door: een smalle taille, smalle enkels en de welbekende zadeltassen op mijn bovenbenen.

Hierna vertelde hij mij over het fenomeen lipoedeem. Lipoedeem is een huidaandoening waar sprake is van een ongelijke vetverdeling dat zwellingen veroorzaakt. Ik ben dit gaan googelen en inderdaad; hij kon wel eens gelijk hebben. Ik ben meteen op zoek gegaan naar een huidtherapeut waar ik al redelijk snel terecht kon. En wat bleek; ik had inderdaad de kenmerken van iemand met lipoedeem.

De huidtherapeut bevestigde mijn vermoedens. Het klinkt misschien gek, maar het voelde toch als een opluchting. Ik kwam terecht op een platform dat speciaal is opgericht voor vrouwen met lipoedeem. Ik ben daar onwijs geschrokken. Ik weet dat er nog veel ergere varianten zijn dan de mate waarin ik last heb van mijn lipoedeem, maar ik schrok vooral van de slachtofferrol waarin sommigen zichzelf neerzetten.

Deze dames hebben mij wel de motivatie geven om te bewijzen dat je nog steeds kunt kiezen voor een gezond en fit leven! In mijn blogs hoop ik aan jou te laten zien dat je niet alleen bent en dat er zoveel meer kan dan dat je soms denkt. Ja, het is zeker een traject met ups & downs, maar dat maakt het juist ook een positieve uitdaging! Houd mijn blogs in de gaten voor mijn verhaal. Misschien herken je je erin en kan ik jou helpen door mijn verhaal