Zaterdag 6 mei was de grote dag dan eindelijk daar! De dag dat Anneloes en Nadine de kans kregen om zich van hun fitste kant te laten zien. De StrongSisterRun werd voor de tweede keer in Rotterdam georganiseerd en het weer zat ontzettend mee. Nadine had zich heel erg goed voorbereid door deel te nemen aan de booty challenge die werd georganiseerd om goed beslagen ten ijs te komen. Dat is hopelijk gelukt en anders is het te laat, want we gaan van start!
Ready, set, go!
Als échte Fit Girls starten wij in het eerste startvak tussen tal van andere Powergirls! T-shirtje aan, zonnetje in ons gezicht. Dit zijn de perfecte omstandigheden om ons onder te dompelen in een plaatselijke sloot en dito modderpoel. We doen mee met een korte opwarm ronde en dan gaan we om klokslag 12 uur van start. Alles in nette startgolven, zodat je niemand voor de voeten hoeft te lopen.
Obstakel na obstakel na obstakel
We starten met een korte klim en vanaf een kleine hoogte worden we meteen getrakteerd op een mooi uitzicht over een prachtig groene omgeving. Het eerste stuk bestaat voor een groot aantal honderden meters van hardlopen. Gelukkig doen wij dat niet voor het eerst en wanneer we het echt warm beginnen te krijgen, komen we aan bij het eerste obstakel waarmee de temperatuur meteen behoorlijk daalt. Je raadt het al: het eerste slootje! Klimmen, kruipen, zwemmen, afgewisseld met flinke stukken hardlopen. Gedurende twee uur hebben wij veel op ons af zien komen en hebben wij onszelf behoorlijk uitgedaagd!
Strong Sister Sfeer
De sfeer zat er vanaf het begin eigenlijk al goed in. Nadat we dat eerste slootje getrotseerd hadden was het echt begonnen! We waren lekker afgekoeld en renden verder door de mooie natuur. De keren dat we het water in moesten voelden door de warme temperatuur als een beloning. De obstakels waren een fijne afwisseling op het rennen en waren in principe goed te doen.
In de laatste kilometers werden we getrakteerd op een schuim-maze. Voor even waande we ons in een heuse schuimparty. Als twee schuimmonsters renden we verder. In de verte zagen we de heuvel al liggen en toen we de hoek om kwamen werden we getrakteerd op zo’n 500 meter omhoog tijgeren onder prikkeldraad. Dit was zwaar! Bovenop de heuvel zagen we de drinkpost en dit was op dat moment genoeg motivatie om snel door te tijgeren en rollen. Eenmaal op de heuvel waren we toe aan wat te drinken en kregen we een lekker bekertje water. Toen we weer fris waren, renden we de heuvel af en waren we ervan overtuigd dat we bijna bij de finish moesten zijn.
Schoon, vies, schoon
Nadine had nog maar net gezegd dat we nog niet echt vies en modderig waren toen we in de verte allemaal modder-monsters zagen. Hard gelach en gegil kwam ons tegemoet en we wisten dat wij even vies gingen worden als de mensen die het water weer uitklommen. Met een kleine twijfel klommen we voorzichtig de modderpoel in waar we van top tot teen in onder werden gedompeld. Vervolgens waren we nauwelijks herkenbaar door alle modder en kropen we de laatste obstakels over. In de verte hoorde we de muziek van de finish en wisten we dat we er bijna waren.
Oké, het is afgelopen. Met een wisselend gevoel gaan we glorieus de finish over. Aan de ene kant blij dat het erop zit, want als je ons vraagt: was het zwaar? Ja, het was zwaar! Aan de andere kant óók jammer dat het erop zit. Want als je ons vraagt: was het leuk? Ja, het was fantastisch! De sfeer is goed, het parcours onwijs leuk, afwisselend en verrassend. De afstand van 7 kilometer is goed te doen en het weer zat ook nog eens mee! Na afloop ga je nog even door de wasstraat om niet al te modderig huiswaarts te keren. Mocht je nog niet naar huis willen, is dat ook geen probleem! Na afloop van de run kun jij je prima vermaken door je nagels te laten doen of op een andere manier je schoonheid terug te krijgen onder het genot van een hapje en een drankje, want dat heb je verdiend! Volgend jaar gewoon weer hoor. Ben jij er dan ook bij?!
