Waarom jij deze zomer ook alleen op reis moet gaan

Ik ben zo'n meisje wat altijd met haar vriendinnen op vakantie gaat, al 7 jaar op een rij. En ik vind het heerlijk! Lekker met z'n allen een stad afstruinen, op zoek naar de beste views, eettentjes met goedkope wijn en barretjes waar het altijd happy hour is. Maar dit jaar wordt het anders. Toen we in de groepsapp eventuele vakantieplannen besproken, bleek dat iedereens situatie net ff ietsje anders ligt dit jaar, waardoor het onwaarschijnlijk wordt dat we er met de crew op uit trekken deze zomer. "Shit," dacht ik, "Ga ik nu de hele zomer thuis zitten?". 

Een klein stemmetje in mij zei "Ik kan er ook zelf op uit...?" waarna ik die gedachte meteen de kop indrukte. Ik zie mezelf als een vrij onafhankelijke 'vrouw' (voor zover je een vrouw bent op je 23e), maar ik voel me niet geroepen om in mijn eentje uit eten of naar de bios te gaan, laat staan op vakantie. Ze zeggen dat men een social animal is en ik ben het daar helemaal mee eens. Begrijp me niet verkeerd, ik kan me echt verheugen op een avond in mijn eentje op de bank, maar alleen op vakantie? Neehoor bedankt, ik pas even.

Maar jeetje, jongens, wat zou het leven toch saai zijn als je niet af en toe uit je comfort zone stapt. Als ik op vakantie wil deze zomer, dan ga ik dat toch zeker doen?! Wat houdt me nou eigenlijk tegen? En toen ik mezelf daarover aan de tand voelde, merkte ik dat ik daar niet écht een heel goed antwoord op had. Daarbij komt dat ik onlangs ben begonnen met mijn bucketlist op te schrijven, en jawel hoor, daar staat 'ie: alleen op reis gaan. Er staat ook leren surfen op. Connecting the dots?

Hierin schrijf ik mijn bucketlist op, best een vet boekje of niet?

Mijn huisgenootje ging vorig jaar in haar uppie op surfkamp in Fuerteventura. Man man man, wat had ik daar een respect voor. Ik vind dat toch wel een ultieme girlboss actie. Dus heb ik met haar, onder het genot van een wijntje aan de keukentafel, uitvoerig besproken hoe ze het had ervaren. Haar antwoorden stelden me gerust (de kans is bijzonder klein dat je de hele avond alleen in een hoekje van de bar doorbrengt terwijl je sipt aan je cocktail met kleurig parapluutje). En zo werd ik beetje bij beetje verliefd op het idee en begonnen mijn plannen vaste vormen aan te nemen.

Maarja, ik zou Shelley niet zijn als ik het dan niet meteen écht goed wil aanpakken. Tijdens wat surfen op het net (lame woordgrapje he?) zag ik veel Portugal en Spanje voorbij komen als gave surfspots. Totdat ik de ultieme plek tegenkwam. Maar dan echt. Goede golven (so they say, wat weet ik ervan), mooie blauwe zee, altijd zon, kamelen en knappe surfdudes. HALLO MAROKKO!

Ik wil je niet aanraden om spontaan, moederziel alleen allemaal wilde bestemmingen te gaan boeken. Nee, trust me, ik heb hier lang over nagedacht en mijn research gedaan. Ik kon me namelijk wel voorstellen dat een blond meisje in haar 20s niet óveral helemaal veilig in haar uppie heen kan. Dus trek die detectivejas maar aan en release your inner Sherlock! Het is tijd om goede vragen te stellen, dat kan via de wondere wereld van het web - zoek eens op de # van je bestemming en stel je vragen op Instagram - of gewoon lekker ouderwets via vrienden, familie en kennissen. Zo was ik benieuwd of de lokale bevolking een beetje vriendelijk en behulpzaam is als ik verdwaald ben (dat gaat sowieso gebeuren met mijn ontbrekende innerlijke TomTom), of ik veilig in mijn eentje over de straten zou kunnen paraderen en of het niet toevallig Ramadan is in de tijd dat ik wil gaan.

Na 2 maanden research en een goed gesprek met moederlief heb ik de sprong gewaagd en een vlucht en surfkamp geboekt. Daarna heb ik een paar vreugdesprongetjes in mijn kamer gedaan (geen grap) en was ik de hele avond niet meer te stuiten. De volgende ochtend werd ik wakker en kreeg ik bijna rode vlekken in mijn nek aan de gedachte alleen al. Ik zie mezelf al staan met m'n selfiestick. Maar die moodswings horen erbij als je uit je comfort zone stapt. En ik kan nu (gelukkig) niet meer terug. Want ik vind het vooral super awesome! Doodeng, maar awesome. Dit is dé tijd om dergelijke malle streken uit te halen. Ik bedoel, knap lullig voor de kids later als mama ineens in haar uppie wat tijd in het buitenland wil doorbrengen omgeven door knappe exotische mannen. En bedenk dan ook meteen even hoe belachelijk goed het voor je zelfontwikkeling is om jezelf een week lang zelfstandig te vermaken. Ik ga een week lang doen wat ik wil en waar ik zin in heb. Ik hoef helemaal met niemand rekening te houden, behalve met mezelf. Dat klinkt toch als de ultieme vrijheid?

Al heb ik de reis nog niet gemaakt, ik zou het nu al aanraden! De beslissing om alleen op vakantie te gaan vergde voor mij al heel wat moed en daarom alleen al vind ik dat mijn girlboss-gehalte een klein beetje gestegen is. Heb jij nog tips voor me? Wat zijn absolute do's and don'ts in je eentje? Let me know in de comments!