'Alle modellen hebben een eetstoornis'

'Ze mogen zeker niks van je eten, Paultje?' Het eerste wat er vaak aan mij wordt gevraagd als ik zeg dat ik modellen train. Waarop het antwoord als volgt is: nee, ze moeten wel zeer gezond en uitgebalanceerd eten. Men wil graag bevestiging van de vooroordelen en een soort geruststelling tegelijk. Het is blijkbaar fijn om te weten dat het ideaalbeeld alleen te bereiken is door ongezond en negatief gedrag, waarbij je de schuld van je eventuele eigen tekortkomingen altijd bij een ander zou kunnen leggen. Alle modellen hebben daarom anorexia of een andere eetstoornis. 

Althans als je de gemiddelde reaguurder op het internet/social media mag geloven. Tenslotte is de doorsnee mens cum laude afgestudeerd in de psychologie of neurowetenschap en kunnen we blij zijn met alle dokters die hun waardevolle informatie voornamelijk via social media, onderbuikgevoel en wikipedia hebben vergaard. Ik kan me hier mateloos aan ergeren en zwaar gefrustreerd over raken. Niet alleen omdat ik beter denk te weten, omdat ik de modellen zelf begeleid, maar ook omdat ik zelf sinds mijn elfde al een eetstoornis heb. Ik weet het namelijk beter!

Onder druk staan door de eisen van de modewereld

De eisen waar een fashion model aan dient te voldoen zijn streng, strikt en lijkt momenteel niet aan veel verandering onderhevig te zijn. Voor fashion shows worden sample sizes gebruikt, je weet wel die size zero. Die maten zijn uiteraard eens iets groter geweest en geef het een aantal jaren en misschien hebben we het er dan niet meer over. Kunnen we eindelijk weer de focus leggen op de meerderheid van de mens die te veel weegt.

Dit alles neemt niet weg dat jonge modellen onder grotere druk staan om dun te zijn en te blijven dan hun eigen peers. Sterker nog: uit onderzoek bleek dat Amerikaanse modellen dunner zijn dan 98% van de Amerikaanse vrouwen. In de mode-industrie kiest men het liefst voor een model dat van nature een slank lichaam heeft, dat maakt dat de modellen die dat van nature niet hebben sneller geneigd zijn tot extremer gedrag. Dat wil niet zeggen dat dat gedrag uitmondt in een eetstoornis. Verstoord of extreem eetgedrag is niet hetzelfde als een eetstoornis, maar begrijp me niet verkeerd, ook dit is natuurlijk niet oké.

Onderzoek naar eetstoornis onder modellen

Er is nog steeds geen onderzoek dat onomstotelijk bewijst dat modellen significant meer eetstoornissen/eetproblemen hebben dan andere vrouwen. Het idee dat dit wel zo is, wordt dus niet ondersteunt. Toch bleek in een Italiaans onderzoek dat modellen meer symptomen van eetproblemen lieten zien dan andere vrouwen en uit een onderzoek uit 2002 onder meerdere culturen leek ook hetzelfde naar voren te komen.

In een ander onderzoek in Londen in 2013 werden 52 professionele fashion modellen vergeleken met 51 non-modellen op het gebied van o.a. lichaamswaardering, de drive om dunner te zijn, gewichtdiscrepantie en dysfunctioneel handelen gericht op het uiterlijk. Daar bleek natuurlijk uit dat de modellen meer gedrag vertoonden om dunner te zijn en daartoe te handelen. Immers wordt dit ook van hen verwacht, omdat het een essentieel onderdeel is van hun werk.

Ook niet-modellen ontwikkelen eetproblemen

Toch zijn er meer vakgebieden waar vrouwen aan hoge lichamelijke eisen dienen te voldoen zoals in de topsport en in de danssector. Ook daar lijken de symptomen hoger te zijn dan bij de gemiddelde vrouw. Er zit dus een causaal verband tussen de omgeving en de drang en behoefte om aan een bepaald ideaalbeeld te voldoen. Toch heeft de meerderheid geen eetstoornissen of eetproblemen.

De druk van je omgeving, maar ook van social media en de maatschappij, kan dus een belangrijke factor zijn in het ontwikkelen van eetproblemen. Een eetstoornis wordt tegenwoordig sneller gezien als een ‘afwijking’ waar je mee geboren bent, maar die niet altijd tot uiting hoeft te komen. De laatste jaren maken wij in Nederland grote sprongen en werken veel modellenbureaus met coaches, trainers en diëtisten samen om hun modellen op een gezonde manier aan de maten te laten voldoen. Dat dit niet in andere landen gebeurt, staat buiten kijf. Wil je meer weten over anorexia, boulimia of andere eetproblemen/stoornissen lees dan HIER verder op de site van Novarum. Ook als je zelf denkt een eetprobleem te hebben of iemand denkt te kennen, lees dan eerst goed wat het precies inhoudt zodat je op de juiste en geïnformeerde manier kunt reageren.

Ik heb zelf geen moeite om het over mijn eetstoornis te hebben, dus mocht je iets aan mij willen vragen dan mag je ook mij altijd op mijn Insta een bericht sturen!

xoxo 

Paultje Column

P.S. Inge en ik hadden de grootste lol met bovenstaande foto, zelfspot heet dat!

Bronnen: 

1. Bulimia Help http://www.bulimiahelp.org/book/bulimia-overview/bulimia-statistics 
2. Lukacs-Marton, R., Vasarhelyi, E. and Szabo, P. (2008). Entrapped by the beauty Industry: eating and body attitudes of those working in the beauty industry. Psychiatry Hungarian, 23, (6), 455-63. 
3. Mientka, M. (2013) `Models’ Recruited At Swedish Eating Disorders Clinic. April 20, 2013. Published: http://www.medicaldaily.com/models-recruited-swedish-eating-disorders-clinic-245142. 
4. Preti, A., Usai, A., Miotto, P., Petretto, D., Masala, C., (2008). Eating Disorders Among Professional Fashion Models. Psychiatry Research 159, 1-2: 86-94. 
5. Santonastaso, P., Mondini, S. & Favaro, A. (2002). Are Fashion Models a Group at Risk for Eating Disorders and Substance Abuse? Psychotherapy and Psychosomatics, 71 (3): 168-172. 
6. Smolak L. (1996). National Eating Disorders Association/Next Door Neighbors puppet guide book. 
7. Swarmi, V., & Szmigielska, E. (2013). Body Image Concerns in Professional Fashion Models: Are they an at-risk Group? Psychiatry Research, 207 (1-2), 113-117. 
8. Treasure, J, L. Wack, E.R. Roberts, M.E. (2008) Models as a high-risk group: the Health Implications of a size zero culture. The British Journal of Psychiatry, 192, 243-244. Doi: 10.1192/bjp.bp.107.044164.