Hoe Roos haar hardloopfrustratie overwon in 3 stappen

Hoi girls! Vandaag wil ik mijn hardloopverhaal delen. Als je mij volgt op Instagram, weet je dat ik van sjouwen met zware gewichten houd. Toch vind ik van mijzelf, dat ik ook regelmatig moet hardlopen. Waarom? Tja, goeie vraag. Hardlopen is eigenlijk best lekker. Je bent in de buitenlucht, en je bouwt goede basisconditie op. Rennen kan altijd en overal. Toch had ik last van die eeuwige hardloopfrustratie. "Eigenlijk kan ik niet hardlopen", dacht ik altijd. Of deze: "Ik ben nou eenmaal geen hardloper". Dikke onzin! 

Wat was dan mijn frustratie? Rust vinden! Ik vind het heel moeilijk om constant in een steady tempo te lopen. Ik wil altijd harder, sneller, mensen inhalen, snel nog even een stoplicht meepakken, haast haast haast. Daardoor zat ik continue te hoog in mijn ademhaling. Het gevolg? Ik ging altijd ka-pot! Hardlopen was zó zwaar! Had ik dan helemaal geen basisconditie? Ik ben toch best fit? Helemaal geïrriteerd kwam ik thuis. Nee, hardlopen is niks voor mij.

Totdat ik drie dingen veranderde. Het is zo simpel! Ik twijfelde of het wel een artikel op de website waardig was. Maar nadat ik mijn omgeving met mede Fit Girls peilde, ben ik er van overtuigd dat ik lang niet de enige ben met dit "probleem".

Dus hier gaan we.

1. Ik ben alleen gaan rennen. Het is heel hip en gezellig hoor, die hardloop buddy's en hardloop Facebook pagina's en hardloop WhatsApp groepjes (argh, word je al gek?), maar het leidde me altijd af. Ik dácht dat een hardloopvriendin me juist hielp. Ik dacht: "zij kan rustig één tempo bijhouden, en ik hoef alleen maar te volgen". Ik dacht dat ik een haas nodig had. Echter, in mijn eentje rennen geeft me 100% meer focus en rust. Dus sorry chickies, maar nee, ik loop voortaan liever alleen!
2. Ik ben gestopt met muziek luisteren. Dit scheelde zóveel. Achteraf snap ik heel goed waarom muziek me afleidde. Als er een lekkere dance track voorbij kwam, werd ik automatisch opgezweept door het ritme. Ik ging onbewust harder rennen en sneller ademen. Vervolgens raakte ik buiten adem, en had ik het gevoel dat ik níet vooruit kwam. Dit zorgde steeds voor wisselingen in tempo. Ademnood! Nu loop ik op het ritme van mijn ademhaling. Het maakt al het verschil.
3. Ik heb geïnvesteerd in een simpel GPS-horloge. Hierdoor leerde ik ontzettend veel over mijn loopgedrag. Mijn klassieke fouten? Veel te snel beginnen (en dan na 5 minuten al kapotgaan). Halverwege helemaal inkakken qua tempo. Ook bleek ik vaak onterecht het gevoel te hebben, dat ik niet vooruit kwam. Mijn horloge gaf dan een prima tempo aan! Dit creëerde voor mij persoonlijk heel veel rust. Het was net alsof het horloge me zei: "lekker bezig Roos, ga zo door!"

Zo! Dat is er uit! Hopelijk is mijn verhaal herkenbaar voor jou. Ik wil nog even benadrukken dat je helemaal niet hoeft te hardlopen, hoor. Als jij hardlopen gewoon stom vindt, dan is dat geen probleem. Maar herken je je in mijn frustraties, probeer dan deze tips eens. Misschien maakt het voor jou ook al het verschil!

10 april loop ik ook de 1/4 Marathon in Rotterdam. Zie ik je daar?

Liefs Roos @fitgirlroos

Als je benieuwd bent naar alleen hardlopen vs. een hardloopclubje, lees dan dit artikel van Marloes. Zij heeft het geprobeerd in voorbereiding op de Marathon.