RE: Nutella kruipt waar het niet gaan kan
Tessel en Ewout schrijven brieven aan elkaar waarin ze dilemma’s, trends of frustraties aan de kaak stellen. Ewout vanuit het heldhaftige oogpunt van de man, Tessel vanuit het weergaloze oogpunt van de vrouw. Helemaal begrijpen zullen ze elkaar nooit, maar toch doen ze een poging.
Kleine nota: ik ben op vakantie (en verbrand), en moest dus even improviseren met photoshop. Alles voor de fans.
Hé Ewout!
Ik begin deze brief met een bekentenis. Want, allerbeste Nutella liefhebbende vent, ik, Tessel, ben doorgewinterd fan van de concurrent: Duo Penotti. Verklaar me voor gek, smijt een krat hazelnoten naar mijn snuffert, ik vind Nutella gewoon niet zo speciaal. A lá, misschien op een Frans crêpe’je, maar verder is de felbegeerde bruine pot niet in mijn keukenkastjes te bespeuren. Duo Penotti daarentegen. Oelálá. Centimeters dik besmeurde ik mijn bammetjes met mijn favoriete chocoladepasta, tien jaar geleden én nu. En dan vooral proberen om zoveel mogelijk witte smurrie te pakken te krijgen. Een kunst was het. Desalniettemin ben ik meer dan happy om mijn vrouwelijke mening over het onderwerp in kwestie te delen. Al zijn we dan misschien geen broodbeleg-bro’s.
Ik moest best lachen om je blog. Jij als klein ventje, apetrots met een bammetje Nutella in je knuistje. En dan nu, hordes volwassen peutertjes die shinen met hun pot bruin alsof ze een gloednieuwe Mercedes van de zaak hebben binnen gehengeld. Maar bovenal wij, die stilletjes genieten van al dat moois op het web. Maar ook wij, die enigszins gefrustreerd zijn door het beeld van duizenden ‘fitter-dan-ik individuen’ die poseren met Nutella, maar het naar onze mening toch écht niet opeten. En dat brengt mij bij het punt van vandaag.
Je kan maar niet voorzichtig genoeg zijn als het om broodbeleg gaat. (Help, waar gaat dit heen)
Instagram, en alle social media for that matter, zijn zorgvuldig geselecteerde weerspiegelingen van iemands leven. Allemaal leuk en aardig, maar echt is het niet. De dame of heer in kwestie deelt geen play-by-play van zijn of haar volledige dag. Enkel de momenten waar wij, als publiek, waarde aan hechten. Zo af en toe een workout, een fijn plat buikje, een kekke smoothiebowl, én op z’n tijd een vunzige donut (om de boel weer een beetje te relativeren, maar daar gaan we het zo over hebben). Feit is, wat deze Fit Girls en Fit Boys werkelijk waar uitspoken op day-to-day basis, gaan wij, en zullen wij waarschijnlijk ook nooit helemaal weten. Als Fit persoon X drie maal per week een aantrekkelijke afbeelding plaats van een cheat meal, zijn dit drie maaltijden op de, nou wat zullen we eens zeggen, 40 per week? En tja, als jij retehard knokt in de sportschool, en een gezond voedingspatroon hebt, dan maken die 3 á 4 á 5 cheatmeals helemaal geen snars uit. Kunnen ze zoveel Nutella achterover mikken als ze willen, die Instagram babes & boys kunnen het hebben. En feit is (wat ik nu ga zeggen klinkt onaardig), wij niet. Wij hebben nu eenmaal geen PT’s, superstrenge voedingsschema’s, en nog meer fitte shizzle. Van die vette troep, ja sorry, ook van jouw sweatheart Nutella, worden wij dik(kig - laten we het plezant houden).
Geloof het of niet, deze slanke dennen en gespierde hunks eten écht Nutella. En McDonalds. En pizza (op een enkele uitzondering na dan hè). Maar dat houdt wel in dat ze de rest van de week keihard werken voor dat bikinilijf. En dat, moet ik ze nageven, is best knap.
Wat ook knap is, is het denkproces van de gemiddelde Instagram-actieve mens. Heel onbewust kweken we een bepaalde voorkeur voor beeldmateriaal, wat we zo nu en dan uiten met hier-en-daar een like’je. Wat je wellicht (bewust of onbewust) ook doorhebt, is de mate van irritatie die social media kanalen met zich meebrengen. Schijtziek worden we van die ene chick, die letterlijk in de gym wóónt. Of van die gozer, die zowel ontbijt, lunch, en diner, als snack één, twee, en drie vervangt door proteïne shakes. BAH. En dat weten zij ook. Als Instagram-icoon ben je een product. Je verkoopt jezelf. En dus moet je jezelf afvragen wat mensen willen zien. En gek genoeg is dat dus héél veel moois, maar niet té veel moois. Want wij doorsnee mensen kunnen blijkbaar maar een bepaald level perfectie handelen, voordat onze hersenen ‘NEE, HO, KAPPEN NOU’ schreeuwen, en de account in kwestie per direct ontvolgen. En dus schotelen deze dames en heren ons zo nu en dan iets voor, waar wij onszelf in herkennen. “Ach, kijk nou! Emily Ratajkowski eet ook softijs. Fijn!” En dan is dat hele gezonde gebeuren (inclusief uber-slank lijf en gym-verslaving) opeens zo erg niet meer. Slimmer dan dat ze lijken, vind je ook niet?
Hier shine ik in volle glorie met mijn (denkbeeldige) pot Duo Penotti.
In een notendop. Die hele Nutella-hype vind ik frappant. Zou toch wat zijn als we opeens massaal onze potjes Rinse Appelstroop op Insta smijten, inclusief lekker filtertje. Toch geeft die hele heisa wel leuk aan hoe de media-liefhebbende mens in elkaar zit. We ervaren iemands online identiteit als échte identiteit, en willen best genieten van mooie kiekjes (en mooie lijven, en mooie spullen, enzovoorts), maar niet too much, want dat kunnen we niet aan. Man oh man, was ik maar psychologie gaan studeren. Ewout, beste man, die woordenlimiet heb ik dik overschreden. Maar ach, een vrouw moet haar ei kwijt. Mijn volgende brief zie je snel verschijnen…
