Help! Hoe haal ik het startvak van de marathon?
Ik ben Leonie en aanstaande zondag loop ik de marathon van Rotterdam. Mijn voorbereiding begon officieel in november met een heerlijke run van 15 kilometer. Inmiddels heb ik meer dan tien keer een halve marathon (of verder) gerend en voel ik me vol energie om volgende week los te gaan!
Turnen als passie
Van jongs af aan vond ik sport geweldig, zowel in actieve vorm als voor de televisie. Vanaf mijn zesde jaar was ik altijd in de turnzaal te vinden. Als recreatielid werd ik gescout voor de selectie en sloot ik de turnsport in mijn hart. Tot mijn achttiende heb ik altijd wedstrijden gedaan maar daarna merkte ik dat het lichaam eigenlijk niet meer wilde. Ik bleef tijdens mijn studententijd nog een tijdje aanmodderen in de zaal maar stiekem was het tijd voor iets nieuws.
Zoektocht naar een nieuwe hobby
Het vinden van mijn nieuwe sport heeft best lang geduurd. In de sportschool vond ik nooit echt mijn draai. Uiteindelijk waagde ik mij toch aan een rondje rennen door het park. De korte afstanden gingen mij goed af maar daarna werd het lastig. Ik had helemaal geen ervaring met duursport. Ik ben in dat eerste jaar vaak helemaal kapot gegaan. Maar ik leerde ook dat de aanhouder wint!
Focus
De afgelopen 4 maanden heb ik heel wat runs gedaan, met ups en downs. De halve marathon van Egmond in januari was echt een helse tocht in de storm. Daarnaast hield een blessure aan mijn knie me een aantal weken aan de kant. Geluk bij een ongeluk was dit begin februari. Precies in die tijd was ik veel aan het werk op het ABN AMRO tennistoernooi in Rotterdam. Trainen kon dus eigenlijk niet. Na de twee weken rust kon ik weer aan mijn opbouw werken. Meer dan eens kwam de gedachte in mijn hoofd op waarom ik dit ook alweer wilde. Toch kwam ik er steeds weer bovenop en bleven mijn ogen altijd gericht op 10 april 2016.
Sportende oma
Een keer eerder trainde ik voor de marathon van Amsterdam, 2014. Heerlijk dichtbij huis, want ik weet dat ik het geweldig vind om vrienden als supporter langs de lijn te hebben staan. Een aantal weken achter elkaar liep ik lange afstanden. Uiteindelijk gaf mijn lichaam op na mijn eerste dertiger (wel gedaan ;-)). Mijn beide kuiten zaten helemaal vast. Ik leek wel een oma! Vanaf dat moment wilde ik alleen nog maar hakken dragen in plaats van mijn hardloopschoenen ;). Na een paar weken rust en fysio probeerde ik mijn training weer op te pakken door te starten op de Dam tot Damloop. Na 11 km stapte ik uit en bleek ik echt een illusie armer. Het startbewijs voor de marathon heb ik nooit opgehaald.
Het ontdekken van een nieuwe sport
Nieuw jaar, nieuwe kansen. In 2015 gooide ik het samen met een vriendinnetje over een andere boeg. Vol ambitie schreven we onze in voor de Olympische ICAN, een kwart triatlon. Ja, daar kwam de zoektocht naar uitdaging weer om de hoek kijken. Met hardlopen en fietsen had ik ervaring maar in het zwembad kwam ik niet veel verder dan schoolslag. Hup, op zwemles en dat bleek leuk! Samen beleefden we avonturen tijdens de trainingen en begin juni voelden we ons beide klaar om te starten. Wat er toen gebeurde is heel onwerkelijk. Een week voor de ICAN kreeg ik tijdens mijn slaap een epileptische aanval. Ik ging naar het ziekenhuis, werd onderzocht en bleef een nachtje slapen. Een van mijn eerste vragen aan de neuroloog was of dit kwam door het vele sporten. Hij kon het mij eigenlijk niet vertellen; iedereen kon zo’n aanval krijgen. Toch mocht ik van hem niet starten bij de triatlon. Het ondoorzichtige water leek hem niet verstandig. En ja, natuurlijk volgde ik zijn advies op.
Make up my mind
Tijd om de balans op te maken. In 1,5 jaar tijd was er best wel veel gebeurd en had ik veel gevraagd van mijn lichaam. Natuurlijk heb ik geleerd maar het waren wel verdomd harde lessen. En dat terwijl ik veel discipline en wilskracht had getoond. Dat bleek dus niet genoeg. Ik moest gaan luisteren naar mijn lichaam in plaats van mij blindstaren op het trainingsschema. En toegeven dat ik niet alle sporten op topniveau kan uitoefenen. Ik vind racefietsen bijvoorbeeld leuk als recreant maar wil er geen wedstrijd van maken. Bij die sport wil ik juist lekker dat appeltaartje onderweg eten in plaats van elkaar eruit te sprinten op dat ene heuveltje. Ik maakte keuzes.
Het geluid van het startschot
Wanneer ik mensen in mijn omgeving vertel dat ik aanstaande zondag de marathon van Rotterdam zal lopen is de reactie veelzeggend. Ik denk dat 4 van de 5 mensen vragen naar mijn verwachte eindtijd. Natuurlijk is die belangrijk voor mij als fanatiekeling maar wat ik het allerliefste wil is heelhuids aan de start staan, met vastgespeld startnummer. Vanaf die positie wil ik zo graag het startschot horen. Pas dan begint het avontuur van 3:59:59 ;-)
Wie van jullie Fit Girls gaat nog meer de marathon lopen aanstaande zondag?
