Hoe vind je een nieuwe sport?

Zoals jullie misschien tijdens mijn voorstelrondje hebben gelezen, ben ik een paar maanden geleden gestopt met een sport die ik mijn leven lang beoefende: trampolinespringen. Trampolinespringen had als sport alles wat ik wilde; het trainde je hele lichaam, was uitdagend, ontzettend confronterend en je hebt altijd iets leuks te vertellen. Helaas moest ik ermee stoppen. Toen begon de grote zoektocht: welke sport ga ik nu doen? 

Om te stoppen met iets wat zo lang een groot deel van je leven is geweest, is best wel angstig. Het voelt alsof je een heel groot deel van jezelf achterlaat. Dat klinkt misschien heel dramatisch, maar als je erover nadenkt is het best wel logisch. Je hebt tenslotte een vriendengroep opgebouwd en een sport vormt je persoonlijkheid ook voor een groot deel. Wat ik me dus als eerste afvroeg, naast welke sporten Rotterdam allemaal voor me in petto had, was wat ik terug wilde zien van trampolinespringen in mijn nieuwe sport?

Stap 1: Wat zoek ik?

Wat ik het leukst en meest frustrerende aan trampolinespringen vond, was dat je hard met je neus op de feiten wordt gedrukt. Omdat het een individuele sport is, is er niemand die je de schuld kan geven als jij een fout maakt. Als ik viel, was er niemand die daar iets kon doen, behalve ikzelf. Dat is soms best wel pijnlijk, zeker voor zo'n perfectionist als ik. Daarnaast houdt trampolinespringen een spiegel voor. Met problemen waar jij moeite mee hebt in je persoonlijke leven word je direct geconfronteerd op die trampoline. Ik ben bijvoorbeeld erg bang, heb moeite met de controle loslaten en ik ben ontzettend onzeker over mijn eigen kunnen. Trampolinespringen wrijft dit er even goed in. Verder vond ik trampolinespringen geweldig omdat het je constant uitdaagt en je moet telkens je grenzen opzoeken. Dit was zowel mentaal als lichamelijk. Je discipline en doorzettingsvermogen wordt goed op de proef gesteld. In een nieuwe sport wil deze elementen dus graag weer terugzien.

Stap 2: Wat past bij mij?

Toen ik had vastgesteld wat ik zocht in een sport, ging ik een beetje rondkijken. Verder wist ik dat een teamsport niks voor mij. Juist omdat ik een sport zoek die confronterend is, en die je persoonlijk uit blijft dagen, dacht ik dat een individuele sport beter bij mij past.

De sporten waar ik toen aan zat te denken waren kickboksen, ballet en fitness. Fitness was eigenlijk een beetje gemakzucht; ik had al een lidmaatschap en ik vond het wel chill dat ik kon gaan wanneer ik maar wilde. Kickboksen leek me heel gaaf en superuitdagend. Maar een beetje zelfkennis en ervaring moeten ook meegenomen worden. Tegen een zak aan slaan zou ik prima kunnen, maar zodra er iemand tegenover me staat, ren ik zo hard mogelijk weg. Mijn conditie zou ik dan nog steeds fanatiek trainen. Ballet heb ik altijd al gerespecteerd. Ik heb altijd met bewondering gekeken naar de elegantie en spierkracht van ballerina's, maar ik weet ook dat de elegantie in mijn eigen lichaam heel ver te zoeken is. Daarnaast is dansen echt niet mijn ding; ik voel me vaak zo ongemakkelijk dat ik tranen achter mijn ogen voel branden.

Stap 3: Gewoon proberen

Ik heb van alles geprobeerd om te kijken of het me iets leek. Ik heb lesjes yoga en pilates gedaan, want ik hoorde dat dat goed voor je houding is en lichamelijk ook redelijk zwaar. Verder heb ik geprobeerd om mezelf om te toveren tot een trouwe hardloper, maar dat was van korte duur. Weer een les geleerd: krachttraining is meer mijn ding dan puur cardio. Ook heb ik nog een blauwe maandag zumba geprobeerd, want het was me beloofd dat het eigenlijk echt geen dansen was. Ook geen geslaagd experiment.

Om te blijven bewegen en fit te blijven (ik was behoorlijk bang spierkracht te verliezen als ik te lang niet zou sporten), ben ik maar een paar keer per week de sportschool in gestapt. In het begin vond ik het heel ongemakkelijk. Ik voelde me ontzettend bekeken, en ik had het idee dat ik alles fout deed. Ik had geen idee hoe al die rare apparaten werkten en welke oefeningen ik ooit moest doen. Maar hoe vaker ik erheen ging, hoe fanatieker ik werd. Ik kwam erachter dat fitness, wat me ooit zo simpel en oppervlakkig leek, eigenlijk alles heeft wat ik belangrijk vind bij een sport. Omdat er niemand is waarmee je traint, moet je naast sporter eigenlijk ook je eigen coach zijn. Er zijn altijd mensen die je om tips kunt vragen, of die je helpen, maar je moet jezelf motiveren om door te gaan, zelf verzinnen wat je doet, en voor jezelf nagaan of je de oefening juist uitvoert. Daarnaast telt de gemakzucht ook mee; ik kan gaan wanneer het mij uitkomt. Dat geeft me toch ook een heleboel rust. Ik plan mijn dagen altijd erg vol, dus vaak ga ik 's ochtends sporten om meteen scherp te worden.

Moraal van dit verhaal: denk na over wat je wil en wat bij jou past, maar uiteindelijk moet je gewoon dingen uit gaan proberen. Misschien kom je bij toeval wel iets tegen wat onverwacht heel goed bij jou past!

Michelle probeerde voor het eerst yoga. Lees hier hoe zij dit vond! >

Wil je meer van mij zien? Lees dan mijn artikelen of volg me op Instagram op @rooshijwegen!