Tessel versus 5 KG: Part II

Een kilootje of vijf. Doe ik wel even. Toch? Tot drie weken geleden had ik mijn luttele studenteninkomen zonder twijfel ingezet op de succesvolle uitkomst van mijn afval-experiment. Nu, talloze deprimerende MyFitnessPal sessies, voordeel mandarijn verpakkingen, kilo's Hüttenkäse en galjoenen water (ik herhaal: gal-joen-en water) later, kunnen die kilo's me gestolen worden. A lá, opgeven doen we niet aan, maar makkelijk is 't niet.

Het grappige aan afvallen (of een poging tot afvallen) is de mate waarin je jezelf voor de gek kunt houden. Na één week écht gezond te hebben gegeten, écht geen snacks naar binnen te hebben gewerkt, en écht actief bezig te zijn geweest was mijn gewicht met welgeteld 600 gram afgenomen. Een hoeveelheid waar ik mateloos enthousiast over was, maar anderen in mijn omgeving toch net iets minder. Oftewel: "600 gram? Dat ben je al kwijt na een flinke drol man".

Ook grappig. Vroeger gniffelde ik altijd een beetje om dames die zelfs een kauwgompje in tracking-apps invoeren. Bah, way too much. Maar na enkele dagen obsessief tellen bleek ik zelf geen háár beter te zijn. Sterker nog, ik snap deze meiden. Voor mijn afval-avontuur (laten we het spannend houden) had ik weinig kennis van de voedingswaarde van producten. Na een luttel dagje tracken ontdekte ik opeens dat er een enorme wereld bestaat van voedsel dat je wél eet, maar eigenlijk afdoet als non-food. Van het godvergeten scheutje kokosolie waar je je schamele stukje kip in bakt, tot die hand walnoten die je naar binnen knalt tijdens je avondje bankhangen. Eén pot nat. Allemaal onvoorziene calorieën waardoor je je max (in mijn geval 1600 Kcal) keer op keer roemrijk overschrijdt. Tracken die handel dus! Om vervolgens door te slaan, en de volgende dag lichtelijk duizelig aan je knäckebröd te knagen. En daar wordt geen mens gelukkig van. In een notendop, calorieën tellen is best wel frustrerend.

Balance is a bitch

Even terug naar het begin. Aangezien ik mezelf nooit echt heb verdiept in macro's en al die toestanden, leek het me een logische stap om een foodtracking-app te gebruiken. Niet zozeer om op de gram bij te houden wat ik eet, maar eerder om inzicht te krijgen in de voedingswaarden van producten. Zo leer je nog eens wat. Daarnaast ben ik een absolute ramp in het volgen van diëten of andere vaste schema's (deels omdat de gebruikte producten al-tijd te duur zijn voor studenten, en deels omdat ik waanzinnig slecht ben in het 'volhouden' van een kant-en-klaar programma). Daarom ging ik voor de simpelste methode. Cut the crap! Ook wel:

• meer slaap, minder alcohol (de nadruk op minder, af en toe hoort erbij)
• geen frisdrank, héél veel water
• geen foute snacks
• 3 maaltijden, 3 gezonde snacks
• gevarieerd eten
• genoeg beweging

Klinkt easy as pie, maar daar stond ik nog van te kijken. Om mezelf een richtlijn te geven qua voeding, besloot ik de max vast te stellen op 1600 Kcal. Ten eerste omdat ik niet heel veel sport, en dus minder kan eten dan een sportschool-queen die 4 keer per week in de gym te vinden is. Ten tweede omdat ik bij 1600 Kcal een verzadigd gevoel heb, én meer verbrand dan dat ik binnenkrijg (logisch). Cheaten is voor mij trouwens een no-go. Het is of de héle doos nougat, of helemaal geen nougat. Geen snacks meer in de kast dus!

De eerste twee weken verliepen eigenlijk best wel vlekkeloos. Mijn motivatie-level was nog dusdanig hoog, dat ik zonder enige twijfel naar een bakje yoghurt greep in geval van honger. Mijn omgeving was op de hoogte van de challenge, en spraken me lovende woorden toe wanneer ik mijn tanden in een rijstwafel zette, terwijl zij een plak brownie voor hun snuffert hadden staan. Al met al, het ging lekker, ik was trots, en ik miste mijn oude voedings- en bewegingspatroon niet. Totdat er zo'n 8 á 9 dagen gepasseerd waren. Na zo'n anderhalve week begon ik de slechte suikers te missen (tot op het punt van samentrekkende kaken wanneer mijn oog op een snoepmachine of ijscokar viel), en kwam de magere yoghurt mijn neus uit. Bah. Ik wilde zoet, zout en vet. Toch spotte ik wel resultaat. Ik vergeleek mijn before-foto met een nieuw kiekje, en was blij verrast! Geen denderend verschil, maar wel ietsje minder heupen, en ietsje dunnere benen. Yas.

Wat wel écht helpt tijdens zo'n periode, is een vaste baan. Regelmaat heeft mij oh-zo-veel geholpen! Zónder lig ik tot 12 in bed, wordt ontbijt een late lunch, en snack in mijzelf 's avonds vervolgens de ellende in. Maar mét regelmaat, wordt een vast gezond eetritme aanhouden opeens een stuk easier.

Maar. Een week geleden brak mijn vakantie aan. En ik moet zeggen, I have sinned. Van de onschuldige wijntjes tot de croissantjes bij het ontbijt, opeens zie ik dingen véél makkelijker door de vingers. De basis blijf ik aanhouden, maar toch schieten de strenge regeltjes er ietwat bij in...

Benieuwd hoe mijn afval-avontuur verloopt? Hou dan de website in de gaten, and I'll keep you posted!