5 dingen die er gebeuren als je vegetariër wordt (die niemand je van tevoren vertelt)
Ik ben inmiddels al zo’n 13 à 14 jaar vegetariër. Ooit ben ik begonnen als beginnende puber met de gedachte dat ik de wereld kon redden door te stoppen met vlees en vis te eten. Enkele jaren later kwam ik tot de bezinning dat me dat niet ging lukken in mijn eentje en begon ik weer met vlees eten. Na een half jaartje stond de smaak en textuur me enorm tegen. Ik wist hoe het was om vega te zijn, dus de stap terug naar een grotendeels plantaardig dieet was makkelijk gemaakt. Ik ben dus niet per se uit principe vegetariër, maar ik ben natuurlijk wel heel blij dat ik niet meehelp aan dierenleed en milieuvervuiling. Met al deze jaren vegetarisme op mijn naam, weet ik inmiddels wel met wat voor situaties en vooroordelen je te maken krijgt als je vegetariër bent of wordt. Daarom heb ik een lijstje gemaakt over 5 dingen die je sowieso gaat meemaken als vegetariër zijnde, maar wat niemand je van tevoren vertelt.
1. 90% van de mensen vertelt dat zij het niet zouden kunnen
Altijd als je in een situatie komt waarbij je vertelt dat je vegetariër bent, zal je van tenminste 1 persoon te horen krijgen dat ze het heel knap vinden, ‘maar zelf echt niet zouden kunnen hoor’. Good for you. Ik vraag ook niet of jij het wilt worden, toch? En als je het niet kan, dan doe je het niet. Ik zou ook niet zomaar opeens weer elke dag vlees kunnen eten, daarom doe ik dat ook niet. :)
2.. Je keuze in restaurants is opeens veel beperkter
Vijf à tien jaar was dit nog meer een dingetje dan tegenwoordig, maar jouw keuze tijdens het uit eten gaan wordt opeens veel beperkter. Je hoeft maar naar één pagina in de menukaart te bladeren en daar zal je waarschijnlijk moeten kiezen tussen een pasta, een groentetaartje of met een beetje geluk een ovengerecht. Ik ben dus ook best wel kritisch in mijn restaurantkeuze geworden en check altijd van tevoren de menukaart. Stel ze hebben slechts 1 vega gerecht, en dat vind je totaal niet lekker, dan zit je daar met je goede gedrag en je lange tanden.
3. Mensen gaan zich verontschuldigen dat zij wel vlees eten in jouw bijzijn
Heb jij een barbecue of ander etentje met mensen? Dan krijg je sowieso een verontschuldiging dat iemand vlees zit te eten voor jouw neus. Blijkbaar voelen mensen zich heel bezwaard omdat jij iets niet eet, dat zij het dan wel doen. Nu kan ik niet spreken over de mensen die het vanuit principe ook echt heel erg vinden, maar mij maakt het echt helemaal niets uit. Ik wil jou mijn dieet niet opleggen, dus geniet lekker van die kipkluifjes, worstjes of gehaktballen.
4. Je ontwikkelt een grote liefde voor kaas
De meeste vegetariërs die ik ken (including me) zijn echt dooooool op kaas. Misschien komt het omdat het een goede bron van vitamine B12 en proteïne is en dus een belangrijke aanvulling op een vegetarisch dieet is. Maar kaas wordt dus echt een dingetje als je vega wordt. Geitenkaas, oude kaas, jonge kaas, blauwschimmelkaas, mozzarella, feta: je maakt me daadwerkelijk blij met alles. En met mij velen.
5. Je voelt je bezwaard als je ergens voor het eerst eet
Ik kan nog zo hard roepen dat mensen zich niet bezwaard hoeven te voelen rondom mij, maar andersom is er wel een eeuwig puntje. Thuis of bij je familie eten is no problemo – hier weet iedereen hoe je bent en staan ze achter jouw keuzes. Maar het eerste etentje bij jouw schoonfamilie of ouders van die vriendin, waarbij jij de enige vegetariër bent, is altijd een beetje awkward. (Zeker als de oma van jouw partner zegt dat ze het toch een beetje moeilijk vindt om iets te bedenken voor je.) Ik stel dus ook altijd voor om mijn eten mee te nemen. Het hoeft nooit, iedereen weet er altijd wel een mouw aan te passen. Maar dat er speciaal voor jou extra aanpassingen moeten worden gemaakt, zal nooit wennen. Ook niet na bijna 15 jaar.
Ben jij vegetariër en herken jij deze situaties? Of weet je zelf echt nog zoiets wat jou en andere vega's altijd overkomt? Laat het weten via de comments!
Meer van mij zien? Lees dan al mijn artikelen of volg me dan op Instagram op @michelledenelzen.
