Wordt overgewicht geïdealiseerd?

De laatste paar maanden is er een hoop te doen over modellen met overgewicht. Geen plussize modellen, want die hebben over het algemeen geen overgewicht, maar echt modellen met een ongezond lichaamsgewicht. Velen zijn er heel enthousiast over. "Eindelijk die graatmagere modellen weg!" Toch is dit een ander uiterste dat veel vragen oproept. 

Inspiratie

Wellicht zijn jullie bekend met de Amerikaanse Tess Munster. Ze is een body positivity ambassador en beroemd fashion model. Ook is ze door Vogue Italia verkozen als grootste influential van de plus-size modellen. Ze inspireert talloze vrouwen met haar zelfbedachte hashtag #Effyourbeautystandards. Deze gaat volledig over het omarmen van je eigen lichaam en zelfverzekerd zijn. Hiermee inspireert ze vrouwen om het zelfde te doen als zij. Toch reageren mensen ook met veel kritiek op het model. Tess zou geen goed voorbeeld zijn omdat ze heel veel overgewicht heeft. En is dat niet net zo gevaarlijk als de 'graatmagere' modellen waar zo vaak kritiek op wordt gegeven? De Amerikaanse Steve Miller, a.k.a. de Simon Cowell van de afslank industrie, vindt het niet gek dat Tess zo populair is. Volgens hem zijn alle vrouwen die haar volgen in een ontkenningsfase over de gevaren van hun eigen overgewicht. Auw...

Het verbaast mij nog steeds hoe mensen zo makkelijk dingen als 'lijk' of 'bonestaak' zeggen over een dunne vrouw. Maar iemand te dik noemen wordt al gauw als not-done beschouwd. Dit terwijl het net zo veel pijn kan doen om te horen van iemand. Helaas kan nog niet iedereen dat inzien.

Te dun, te dik, of 'normaal'

De discussie tussen te dun, te dik, te donker of te licht is altijd een gevoelig onderwerp. Iedereen heeft een andere voorkeur. Veel fashion labels proberen nu 'normale' vrouwen in te zetten voor hun campagnes. Vrouwen met rondingen en hier en daar een laagje vet, bijvoorbeeld. Maar bij dit soort campagnes voelen vrouwen die een stuk dunner of dikker zijn zich zijn logischerwijs minder normaal. Het gaat eigenlijk om de manier waarop de reclamewereld juist die vrouwen bestempelt als normaal. Dunne vrouwen worden immers ook niet 'dun' genoemd en dikke vrouwen krijgen ook geen stempeltje. Het woord 'normaal' verwijst naar het feit dat de vrouwen er acceptabel uitzien en dit zorgt voor een nieuw probleem. Maar zou de reclamewereld niet eens moeten beginnen met het stoppen van stempels geven zoals 'dun', 'plus-size' en 'normaal'.

Net zoals ondergewicht zorgt ook overgewicht voor grote hoeveelheid gezondheidsproblemen. Velen spreken van een trend die laat zien dat dik zijn normaal is. Dit vinden wij uiteraard zorgwekkend. Wat is er mis met een 'gemiddeld' postuur in combinatie met een sporten en een gebalanceerd dieet?

Wat denken jullie: Is dit een logisch tegengeluid of is er iets anders aan de gang?