Zo verliep Nathalie's halve marathon

Na 2,5 jaar was het dan eindelijk zo ver: mijn tweede halve marathon. 21,1 kilometer. Ik deed mee aan de Drechtstadloop in Dordrecht. Benieuwd hoe dat me is vergaan? Lees snel verder!

Ik ontbijt met een flinke kom havermout. Ik lunch uitgebreid met 3 pannenkoeken met stroop. Koolhydraten! Ruim van te voren vertrekken we richting het centrum van Dordrecht. Voordat we in de auto stappen check ik meerdere keren mijn checklist als voorbereiding op de halve marathon. Ik heb alles bij me.

We wandelen een stuk door het mooie centrum richting de start. Eenmaal daar aangekomen doe ik snel een dixi-stop, ik eet mijn banaan, spelt mijn startnummer op en doe mijn jasje uit.

De weersverwachting was ontzettend slecht (lees: regen, wind... typisch herfstweer). Gelukkig valt dit erg mee. Het waait lang niet zo hard als voorspelt, en het zonnetje laat zich ook af en toe zien. Regenen doet het niet. Maar in het startvak heb ik het toch wel wat koud in mijn t-shirt. Om 10 over half 3 klinkt dan eindelijk het startschot. Wij staan helemaal achterin het startvak en moeten dus even wachten tot we van start kunnen.

Opnieuw ga ik de fout in door veel te snel te starten. Sneller zelfs dan bij mijn vorige halve marathon. Na ongeveer een kilometer staan mijn ouders er om mij aan te moedigen. Ik zwaai enthousiast en neem dan toch wat gas terug. Tot kilometer 4 blijft mijn gemiddelde pace rond de 5'20" hangen. Onder mijn vorige halve marathontijd. Even hoop ik dat ik dit vol kan houden, maar al snel merk ik dat ik langzamer ga lopen.

Niet erg. Mijn doel is onder de 2 uur lopen en dat is nog haalbaar. Rond kilometer 9 begin ik het zwaarder te krijgen. Bij iedere afstand heb ik het net voor de helft zwaar. Het idee dat je nog verder moet dan de afstand die je al hebt afgelegd is zwaar. Ik ben dan ook blij als ik over de helft ben!

Ondertussen lopen we over een dijk aan de buitenkant van Dordrecht. Wat een mooi parcours! Het wisselvallige herfstweer zorgt meerdere keren voor een prachtige regenboog onderweg. Tussen het zweten door voor mij echte geluksmomentjes. Wat minder fijn is, is de wind die op de dijk vrij spel heeft. Geen volle tegenwind, maar toch pittig. En dat zo'n 10 kilometer lang...

Credits: Fotografie Zenta

Van kilometer 10 tot 15 gaat het oké. Ik hoop nog op een runners high, maar die komt niet. Gelukkig had ik van te voren al verwacht dat ik het zwaar zou krijgen, maar ik kan dit. Ondertussen gaat mijn gemiddelde snelheid nog altijd langzaam omhoog. Mijn verwachte eindtijd ligt nu net onder de 2 uur. Het tempo moet dus toch weer iets omhoog.

Ik ben blij als ik het 15 kilometer bordje passeer. Het gaat goed! Hier is het laatste waterpunt. Bij de vorige twee waterpunten ben ik heel kort gestopt en heb ik snel een of twee slokjes gedronken. Gelukkig zie ik nu op tijd dat het waterpunt eraan komt. Eindelijk heb ik het advies van Annexeren opgevolgd: ik heb rietjes meegenomen. Ik pak een bekertje water aan, stop het rietje erin en kan al rennend het bekertje helemaal leeg drinken! Wat een top idee! Geen verlies van tijd, geen geknoei met water en niet onbelangrijk: ik verslik me niet... Door rennen en ondertussen drinken. Rietjes staan vanaf nu op mijn inpaklijstje.

Credits: Ineke Huijsdens

Op naar de 18 kilometer. Mijn verste afstand tijdens het trainen. Ondertussen lopen we door het Wantijpark en brengt de route ons terug richting het centrum. Ik verwacht mijn ouders opnieuw langs de kant te zien rond kilometer 20. Ze staan er al iets eerder en wat ben ik blij als ik ze zie! Wat geeft het toch altijd een boost als je bekende ziet! Ik zwaai en lach en weet dat het nu nog maar een "klein" stukje naar de finish is. Mijn verwachte eindtijd ligt nog altijd net onder de 2 uur. Nog even doorzetten dus.

Ik ren het centrum in en er komen weer steeds meer supporters langs de kant. Onderweg staan ook erg veel fotografen. Een van de fotografen staat bij een meisje met een bord met de tekst 'Tik aan voor extra kracht!'. Ik tik het bord aan. Dit geeft het laatste beetje energie dat ik nodig heb. Nog maar een kilometer. Ik draai het centrum in. De finish komt nu wel heel dichtbij. Tijd voor een laatste eindsprint! Langs de kant staat mijn vriend me aan te moedigen. Ik finish onder de 2 uur. Dankbaar neem ik mijn medaille en een flesje energiedrank in ontvangst.

https://www.instagram.com/p/Ba1zspLjYOS/?taken-by=nathalie2605

Na de finish komt mijn vriend me tegemoet. Het eerste dat hij vraagt is of ik het heb gehaald om binnen 2 uur te finishen. Yessss! Ik ben gefinisht met een officiële tijd van 1:59:27. Zelf is heeft hij met een tijd van 1:36:56 opnieuw een PR gelopen. Zo trots!! De hele weg terug naar de auto houd ik mijn medaille vast. Na 2,5 jaar heb ik eindelijk weer een halve marathon kunnen lopen!

Mijn doel is gehaald. Gek genoeg dringt dat nog niet helemaal door. Ik heb het zwaar gehad en me afgevraagd waarom ik dit doe. Toch ben ik al direct nadat ik de finish over kom aan het dromen over volgende doelen. Wat die zijn houd je van me tegoed. Eerst nog even nagenieten van deze mijlpaal! Iedereen bedankt voor de succeswensen en felicitaties op Instagram. Zo leuk!

Wil je meer van mij zien? Lees dan al mijn artikelen of volg me op Instagram op @Nathalie2605.

Credits headerafbeelding: Anouk Hienekamp