Interview - Anna (17 jaar) maakte een film over pesten

Anna Sijbrands (17 jaar) schreef drie jaar terug een kort filmscript over pesten, en deze zomer is de korte film waarin ze zelf de hoofdrol speelt in première gegaan tijdens de Rotterdamse Pleinbioscoop. Wij vinden Anna een enorme badass, en waren nieuwsgierig naar het verhaal achter de film. Ik vroeg haar het hemd van het lijf - van Anna tot Anna. Bekijk voordat je verder leest eerst onderstaand filmpje. 

Hoe is het idee voor jouw film ontstaan? Vorig jaar kreeg ik een mailtje van een castingbureau. Ik had net de jaargang Junior van Kemna afgesloten (acteeropleiding), dus ik was enorm enthousiast om aan de slag te gaan. Mijn vader vertrouwde het niet en heeft het mailtje doorgestuurd naar de politie. Hij vertelde de politie dat zijn dochter heel boos op hem was dat ze niet naar de casting mocht. Achteraf gezien maar goed, want de politie heeft het nagetrokken en het was inderdaad een heel fout mailtje. Toch was ik nog steeds heel boos op mijn vader. Daarom nodigde Marco Dunnen (de politieagent die de zaak behandelde) me uit op het bureau om de situatie verder toe te lichten. Hij had zelf ook een puberale dochter, dus hij wist waar hij mee te maken had. Ik vertelde hem over mijn ambities en zo kwam het filmscript ter sprake wat ik drie geleden geschreven had. Ik werd op dat moment gepest en had mijn gedachte daarover op papier gezet. Marco was meteen heel enthousiast. Hij zei dat hij het heel tof vindt als mensen zélf iets maken en wilde me daar graag mee helpen. De voorlichtingsfilmpjes van de politie over pesten waren volgens hem zo slecht! Als ik alles even goed op papier zou zetten en een storyboard zou maken, dan wilde hij me wel in contact brengen met een vriend van hem; Rodney van den Hengel. Rodney werkt bij Thuis Op Straat en zet zich in voor een veilig leef- en speelklimaat op straat. Hij heeft de cameraman en editor betaald. We zijn samen op zoek gegaan naar een locatie. Dat ging vrij makkelijk omdat Marco bij de politie werkte. We hebben toen een halve dag gefilmd naast de Ferrodome en daarna nog een paar uurtjes bij mij op school. Het editen was eigenlijk het meeste werk, maar ik ben zo trots op het resultaat!

Welke boodschap wil jij pesters meegeven door deze film? Ik wil niet heel erg de nadruk leggen op de pesters, maar vooral op degene die gepest worden. Ik wil laten zien wat pesten kan doen met iemand. Je denkt misschien dat je gewoon een grapje of een opmerking maakt, maar het kan iemand echt tekenen voor de rest van zijn leven. Voor mij is het uiteindelijk positief geweest. Ik heb er veel kracht uit kunnen halen en er iets moois van gemaakt, maar de meeste mensen ervaren voornamelijk de negatieve gevolgen. Je kunt er depressief door worden, verslaafd raken aan alcohol of drugs, een angst- of een stressstoornis ontwikkelen, in jezelf gaan snijden of zelfs een zelfmoordpoging doen. Mensen pesten vaak omdat ze zelf onzeker zijn, of omdat ze bang zijn dat het ze zelf overkomt. Toch is er nooit een goede reden om te pesten. Het kan iedereen overkomen. Of je nou beeldschoon bent, dik, slank of nerdy; dat maakt helemaal niks uit. Het ligt niet aan jou!

Je vertelt dat de pesterijen jou uiteindelijk sterker hebben gemaakt, maar ik kan me voorstellen dat het op jou ook een negatieve impact heeft gehad. Ik werd door de pesterijen heel onzeker en ging met tegenzin naar school. Ik heb heel veel gespijbeld. Ik praatte er ook niet  met mijn ouders over, omdat ik iemand ben die alles heel erg voor zichzelf houdt. Daardoor was de band met mijn ouders ook verslechterd. En ik ben een stress-eter, dus ik kwam ook heel erg aan. Dat was ook één van de dingen waardoor ik gepest werd. Eigenlijk heel tegenstrijdig, ik wilde juist niet eten omdat ik me dik voelde - terwijl ik dat helemaal niet was -, maar door de stress ging ik dat toch doen. Ik kon er ook niet echt met vriendinnen over praten, want de vriendinnen die ik had, geloofden inmiddels in de leugens die over mij verspreid werden. Het ging zelfs zo ver dat ze uit de lift stapten als ik erin stond. Ook al kwamen er mensen naar mij toe om te vragen hoe het zat, het maakte niet uit. Er waren een paar mensen die heel hard iets riepen en daar ging de rest in mee.

Hoe hebben de mensen die jou gepest hebben gereageerd na het uitkomen van deze film? Ze hebben niet echt gereageerd. Ik had ergens wel gehoopt op een reactie, want ik hoorde later dat ze het bij heel veel mensen hebben gedaan. Ik heb wel een reactie gekregen van iemand die ik toen ter tijd een beetje vond horen bij de ‘enge’ mensen. Hij vertelde dat hij later ook is gepest door dezelfde groep. Ik weet wel dat ze het in ieder geval gezien hebben, want een vriendin van mij had op Facebook gereageerd op het filmpje en het daarna gedeeld, en zij is met hun allemaal bevriend. Daarnaast heb ik ook heel veel positieve reacties gekregen van volwassenen. Dat waren mensen die zelf gepest waren, maar ook degenen die zelf pesten. Ze herkenden zichzelf heel erg in het filmpje of ze gaven toe dat ze niet doorhadden wat ze toen ter tijd aanrichtten met hun pesterijen. Dat vond ik zo bijzonder! Helaas heb ik ook negatieve reacties gehad van omstanders die zeiden dat het onzin was, dat ik helemaal niet gepest werd.

Zou je nog iets willen zeggen tegen degenen die jou gepest hebben? Ik heb niet specifiek de behoefte om nog iets tegen hen te zeggen. Ik heb het filmpje niet gemaakt om deze periode te verwerken, die heb ik inmiddels achter me gelaten. Het is niet mijn bedoeling om wraak te nemen. Ik wil mensen die gepest worden het gevoel geven dat ze niet alleen zijn. En omstanders laten zien wat er gebeurt als je niet ingrijpt. Dat ze in actie moeten komen als ze merken dat iemand in hun omgeving het slachtoffer is van pesten. Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat de gevolgen van pesten niet alleen heel groot zijn voor degene die gepest worden, maar ook voor de omstanders en de pesters zelf. Ze voelen zich schuldig, gaan niet meer met plezier naar school en voelen zich niet veilig in hun omgeving. Vaak zijn ze bang dat ze zelf de volgende zullen zijn.

“People will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” - Maya Angelou

 

Ik ben erg benieuwd of Anna’s filmpje jou ook zo heeft geraakt. Deel je gedachten in de comments hieronder.

Het filmpje van Anna wordt op dit moment door basisscholen en de politie gebruikt als voorlichting op pesten. Zelf wil ze op haar school actief betrokken blijven bij de voorlichting en preventie rondom pesten. Bovendien heeft ze grootse ambities op het gebied van acteren en regisseren en wil ze graag de filmacademie of een toneelopleiding doen.