Anna's voorbereiding op de Zevenheuvelenloop - deel 2
Laatst schreef ik een blogje over mijn voorbereiding op de Zevenheuvelenloop in Nijmegen, inmiddels zijn er al weer drie weken verstreken. Tijd voor een update dus! Het is nog een krappe 7 weken voordat dit (enigszins helse) spektakel plaatsvindt. Schijt ik zeven verschillende kleuren? Absoluut! Soms ben ik er oprecht bang voor dat dit tijdens de race zelf gebeurt, maar daar later meer over! ;) Als je niet tegen poep- en piesverhalen kan, raad ik je aan om af te haken nu het nog kan. Behalve kleurrijke schijt, heb ik er ook ontzettend veel zin in. Het is voor mij een enorme uitdaging. Niet alleen de afstand (ik heb nog nooit een race langer dan 10km gelopen), maar vooral die HEUVELS. Jongen, Nederland is zo plat als een dubbeltje! Wij kaaskoppies zijn niks gewend. Ik weet niet hoor, maar als ik naar onderstaande foto kijk, zie ik gewoon een berg. De Mount fokking Everest. Maal zeven. Dus dat. Maar goed goed, ik ga niet alleen maar jenken. Kilometers maken zal ik!
Trainingsschema, mwah...
In mijn vorige artikel had ik een heel mooi trainingsschema gevonden wat mij in 10 weken moest klaarstomen voor de race. Heb ik me aan dat schema gehouden? NEEN. Soms stond er op het schema dat ik woensdag 'duurloopje 2' moest doen. Dat is er eentje die volgens het schema 'pittig tot zwaar' aanvoelt, en dat kwam dan net niet helemaal lekker uit. Ik heb wel braaf drie keer in de week getraind en daarbij duur en intensiteit afgewisseld. Zo doe ik meestal één keer in de week een wat snellere 5km, doe ik een uur heuveltraining op de loopband met een iets lagere intensiteit en probeer ik één keer in de week een lange afstand te lopen (minimaal 10 km).
Hoe sta ik er op dit moment voor
Ik moet zeggen dat ik niet ontevreden ben. Ik heb al één keer 14 km gelopen en afgelopen maandag 15 km. Ik weet niet wat mijn exacte tijd is omdat het me nog steeds niet gelukt is om mijn Polar te installeren (HELP IEMAND?) en omdat ik zo'n armband voor je telefoon moeilijk irritant vind (alsof je bloeddruk continue opgemeten wordt). Maar ik heb die 15 km op 1 uur en 30 minuten geschat. Wat ik best aardig vind voor de eerste keer. Het voelt fijn dat ik de afstand in ieder geval kan lopen, nu de heuvels nog. Ik ga binnenkort de Willemsbrug en Erasmusbrug in mijn training integreren. Een rondje is mij bekend, maar als ultieme voorbereiding wil drie rondjes kunnen maken.
Paula Radcliff Poo incident
Degene die deze blog juist hebben gelezen voor het poep- en pies gedeelte; ik zal jullie niet langer in spanning houden. Mijn darmen worden enthousiast van rennen, and not in a good way. Toen ik die 15 km maandag ging rennen, had ik de eerste 10 km enorme steken in mijn buik. Op de een of andere manier is het me gelukt om daar doorheen te rennen, maar het was geen pretje. Het waren geen steken in mijn mild, maar buikkramp met daarbij een enorm opgeblazen pens. Ik weet dat ik van te voren licht moet eten (deze keer waren het 2 boterhammen met kipfilet en een halve banaan), maar het helpt niet! Zonder brandstof kan ik toch niet zo'n lange afstand rennen? De laatste 5km leken de steken een beetje af te nemen, maar zodra ik over 'de finish' was en even een zweetengeltje op het asfalt maakte - ik moest echt even liggen - ging het mis. Mijn darmen dachten: hiep hoi, lekker joh even gestrekt liggen. Ik moest ACUUT de bos-wc opzoeken. Niet sexy. Wel blij dat de bomen hun bladeren nog hebben.
Nu ben ik dus bang voor een Paula Radcliff incident op de grote dag. Paula is de meest succesvolle vrouwelijke marathonloper van Groot-Brittannië. Ze heeft meer dan 14 internationale gouden medailles en tal van records op haar naam staan. Tijdens de Londen marathon in 2005, had Paula ook last van enthousiaste darmen en kon ze niet anders dan poepen op straat. Voor het oog van honderden camera's. Niet sexy. Geen bomen met bladeren.
Paula: “It is one of those things you would obviously never do when you are not in that competition zone or environment but I did what I had to do and what was in the rules to win the race. I had bad stomach cramps and put up with it for as long as I could. I was looking and looking and looking for a toilet and I would have had to climb a barrier to go – and I couldn’t envisage being able to climb a barrier at that point. I don’t regret it because I won.”
Ik vind Paula badass. Het zou je maar overkomen! En ze heeft gewonnen, dus was het de vernedering enigszins waard. Toch is Paula bang dat ze voor altijd herinnert zal worden door dit poep-incident, in plaats van haar vele andere prestaties.
“It is funny because out of everything I have achieved I don’t think I will ever live it down.
Ik kan me dat goed voorstellen. Het lijkt mij ook extreem naar om herinnerd te worden als 'die ene chick van #FITGIRLCODE die in haar broek scheet tijdens de Zevenheuvelenloop.' Aan de andere kant zouden onze bezoekersaantallen wel door het dak gaan. En aangezien ik de Zevenheuvelenloop natuurlijk niet ga winnen, moet ik daar misschien aan denken. Mocht het onverhoopt zo ver komen... Dan is het nog ergens goed voor. Mijn persoonlijke vernedering.
Nee, zonder gekkigheid, iemand tips voor over-enthousiaste darmen tijdens het rennen? Wil je op de hoogte blijven van mijn voorbereidingen rond om de Zevenheuvelenloop? Volg me dan ook op Instagram @annageertje_fitgirlcode.
