Uitdaging: Mount Rinjani trekking
Een prachtig blauwe zee, witte stranden, smoothie bowls, snorkelen… Indonesië is niet voor niets één van de populairste vakantiebestemmingen in Azië. Toch is er meer te doen dan alleen relaxen. Vorig jaar bezocht ik Bali en Lombok. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van onze reis? De Mount Rinjani trekking!
Mount Rinjani is de is de op één na hoogste vulkaan van Indonesië. De nog actieve vulkaan op het eiland Lombok is maar liefst 3726 meter hoog. Voor deze trekking hebben we ons uiteraard goed ingelezen. Op internet kwam ik blogs tegen over hoe ontzettend zwaar de trekking is. Verhalen van fitte mensen die afhaken. Dit maakte ons behoorlijk zenuwachtig! Tot het laatste moment twijfelden we dan ook. Gaan we de trekking wel of niet doen? Kan ik dit wel? Maar ja... Als er eenmaal iets in mijn hoofd zit dan moet het gebeuren ook! Ik ben tenslotte dol op sportieve uitdagingen!
Op 8 september vorig jaar stonden we dan ook best een beetje zenuwachtig aan de voet van die indrukwekkende Rinjani. Klaar voor een trekking van 3 dagen en 2 nachten.
Dag 1: Van start
Vanaf het paradijselijke Gili T vertrekken we ‘s ochtends vroeg naar Sembalun, waar we met een groep van 8, een guide en 3 porters van start gaan. Het eerste stuk lopen we volop in de zon. Het is klimmen, maar prima te doen. Het eindpunt van deze eerste dag ligt op 2700 meter. Eenmaal boven genieten we van een prachtige zonsondergang. Op deze hoogte koelt het ontzettend hard af als het zonnetje weg is. Niet veel later zit ik dan ook bibberend te wachten tot onze porters er zijn met de tentjes. Als de tentjes een uur later dan eindelijk staan kruip ik hier direct in. De nacht is verschrikkelijk. We zijn verkleumd, het slapen op een matje is niet erg comfortabel en de wind zorgt ervoor dat de tent half over ons heen waait.
Dag 2: Op naar de top
Na een korte nacht worden we om 2 uur gewekt. Er staat een enorme uitdaging op ons te wachten. De klim naar de top van de Rinjani! Vol goede moed gaan we van start. Helaas heb ik gisteren een blessure opgelopen. De spier in mijn bovenbeen zorgt ervoor dat iedere stap pijn doet. De kou van vannacht heeft daar ook geen goed aan gedaan. Toch ploeteren wij ons door het gruis en zand naar boven.
De klim is zwaar, echt even uitrusten zit er tussendoor niet in. Want 1; het waait hard en is ontzettend koud! En 2; het doel is om voor zonsopkomst op de top te zijn. Niet teveel nadenken en doorploeteren dus. Toch vraag ik me de laatste 500 meter regelmatig af waarom ik dit doe! Na ongeveer 3 uur afzien staan wij precies op het moment dat het zonnetje opkomt op de top! Wauw, wat ben ik op dat moment ontzettend blij en trots! Na een aardige serie aan foto’s beginnen we aan de afdeling. Met schoenen vol vulkaanzand komen we rond 9 uur ‘s ochtends aan bij ons “kamp”. Toe aan een lekker ontbijt.
Dan is het tijd voor de volgende uitdaging. De afdeling naar het kratermeer. We hebben honger en dorst, ik heb een zeer been en we zijn moe. Toch is het meer echt de moeite waard. Maar een echt cadeautje is de hotspring! Want ik kan je vertellen. Je voelt je vies na twee dagen in dezelfde kleding. Een hele belangrijke tip: neem zwemkleding mee! Na de lunch beginnen we aan het laatste gedeelte van dag twee. De klim richting het eindpunt voor vandaag. Iets waar ik op dat moment ontzettend tegenop zie. Het is echt klimmen over stenen en rotsen. Maar ook vanavond worden we weer beloond met een prachtige zonsondergang. Gelukkig kunnen we deze avond snel ons tentje in.
Dag 3: Het eindpunt
Dag drie start gelukkig iets later. Om kwart over 6 worden we wakker gemaakt. Tijdens het ontbijt voor onze tentjes hebben we prachtig uitzicht op Bali en de Gili eilanden! We starten de afdeling naar Senaru, het eindpunt van de trekking. Een stuk door het bos. Heel anders dan de afgelopen twee dagen. Het is een pittige afdeling en ik ga onderweg dan ook 2 keer onderuit. Na ongeveer 4 uur komen we dan toch eindelijk aan in Senaru. Wat ben ik opgelucht dat het erop zit! En wat kijk ik uit naar een douche!
Als je me na de trekking vroeg hoe het was dan antwoord ik zonder twijfel: ZWAAR! Maar echt zooo ontzettend zwaar. Ik heb nooit spijt gehad dat ik de trekking heb gedaan, maar riep destijds wel heel hard dat ik dit NOOIT opnieuw ging doen. Nu maanden later denk ik hier toch anders over. Dit was echt de meest bijzondere ervaring uit mijn leven! Letterlijk, maar ook zeker figuurlijk het hoogtepunt. Ik ben ontzettend trots op het feit dat ik die top heb gehaald. Puur op mijn doorzettingsvermogen, want leuk was het echt niet altijd! Dus… wie heeft er tips voor een volgende trekking? ;) En krijg je ooit de kans om de Rinjani trekking te doen? Doen!
Wil je meer van mij zien? Lees dan al mijn artikelen of volg me op Instagram op @Nathalie2605.
