Karlijn op Thaibokskamp: week 2

De eerste week zit erop. Ik heb er elf trainingen opzitten en heb het ontzettend naar mijn zin. Buiten de trainingen chill ik met de andere gasten, die ik vrijwel dagelijks zie komen en gaan. Op zondag zijn we naar de Phi Phi eilanden geweest voor ultieme ontspanning waardoor ik op maandag weer volledig ben opgeladen voor de nieuwe week. 

Woman heigh

De trainingen zijn hetzelfde als in week 1 en ik merk aan mezelf dat ze me makkelijker afgaan. Conditioneel maak ik grote sprongen en inmiddels is er ook lichamelijk het één en ander te zien. Mijn biceps worden groter, wat niet verwonderlijk is met zo'n 150 push-ups per training. Op mijn onderarm verschijnen de eerste contouren van een triceps en op mijn buik en benen zie ik vet langzaam veranderen in spier, een leuke bijkomstigheid van al dat harde trainen. Ik ben inmiddels bevriend met alle trainers en weet precies wat ik bij welke trainer kan verwachten. De ene vraagt conditioneel het uiterste van me terwijl een ander juist technische hoogstandjes van me verwacht. 's Nachts word ik zo nu en dan trappend of slaand wakker en hoor ik de stemmen van de trainers echoën in mijn dromen; "Come on!", "Twenty kicks", "Uppercut, punch, left hook, punch". Ze noemen me hier trouwens "Woman heigh" omdat ik met mijn 1.78m nogal boven de rest uit toren.

Hardlopen

Naast mijn twee trainingen per dag probeer ik mijn schema uit te breiden met hardloopsessies in de ochtend. De truc is om zodra de eerste zonnestralen tevoorschijn komen in de startblokken te staan om de hitte enigszins voor te blijven. Hoewel hardlopen niet mijn favoriete bezigheid is en de zon je vanaf het moment dat hij opkomt in de nek hijgt, maakt de prachtige hardlooproute veel goed. Rennend door de bananenplantages, langs een garnalenboerderij tot aan een klein authentiek haventje en dan weer terug met de Chinese tempel in het vizier die het eindpunt markeert, terwijl je de lokale bevolking langzaam wakker ziet worden en aan hun dag ziet beginnen, geeft iedere dag weer voldoening.  Hoewel ik het deze week nog om de dag doe wil ik vanaf volgende week iedere dag 6km rennen.

Muay Thai

Na de trainingen van maandag vertrekken we met alle trainers en leerlingen naar het Patong Boxing Stadium, waar twee van ons zich moeten laten gelden in de ring. Ik ben nog nooit naar een Muay Thai gevecht geweest en ben best wel hyped. De eerste wedstrijd gaat tussen twee jongetjes van een jaar of 11. Hoewel het er hard aan toe gaat, voelt het heel respectvol. Aan het begin van iedere wedstrijd wordt de Wai Khru ceremonie gedaan, een soort dans die tegelijkertijd als warming up functioneert. Tijdens het hele gevecht wordt er live Thaise muziek gespeeld, die aan het begin vooral klinkt als het gezoem van honderden muggen in je oor, maar waar je snel aan went. Gevecht 6 is van ons. Trainer Max komt zelfvezekerd binnen en wij joelen hem zijn wedstrijd door, 5 rondes, 3 minuten per ronde. Het is onbeschrijfelijk hoe vermoeiend dat moet zijn. Max wint duidelijk op punten en de sfeer op onze tribune zit er goed in. Het laatste gevecht van de avond is het meest spectaculaire: Sumalee vechter Gustavo komt de ring in en slaat binnen anderhalve minuut zijn tegenstander knock-out met een linkerhoek. Iedereen is in extase en we gaan die avond tot in de late uurtjes door met het vieren van deze overwinningen.

Als ik de volgende dag om 7.30 zonder slaap en met alcohol in mijn bloed aan mijn training begin, weet ik dat dit niet de meest verstandige keuze was, maar leuk was het wel. Woensdag slaap ik tussen de trainingen door wat uren bij op het strand en de rest van de week train ik hard mee. Na een sparring sessie met een Thaise vechtster is mijn linker bovenbeen donkerbruin/paars/blauw. Ik kan niet meer de straat op zonder dat iemand me verwondert aankijkt of roept "you boxing, no good, you stop!". Maar eerlijk gezegd doet het niet echt veel pijn, zolang ik er maar geen nieuwe trappen tegenaan krijg. Maar dat is iets wat de trainers zo nu en dan lijken te vergeten. ;)

Nu ik halverwege mijn tijd hier ben kan ik met zekerheid zeggen dat het een ontzettend goede keuze was om hier vier weken te komen. Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad en moet er niet aan denken om hier weg te gaan.

Meer van mij zien? Lees dan al mijn artikelen of volg me dan op Instagram op @kayonherway.