Karlijn op Thaibokskamp: de allerlaatste week
Mijn laatste week is ingegaan, met nog twaalf trainingen te gaan begint het einde nu echt in zicht te komen, hoe erg ik het ook naar mijn zin heb. Waar ik me de afgelopen weken altijd bewust ben geweest van de risico's op blessures en oververmoeidheid, laat ik die gedachten deze week varen. Onder het mom van hard gaan, geef ik iedere training alles wat ik heb en probeer ik echt alles uit deze laatste week te halen. Mijn spar sessies worden, met toestemming van mijn Thaise tegenstanders, harder en tijdens de drie rondes op de pads met de trainers worden er oneindige aantallen kicks van me verwacht en kan ik mijn handen niet laten zakken zonder hiervoor afgestraft te worden met een (gecontroleerde) tik in mijn gezicht.
In de tegenaanval
In ruil voor mijn harde werken belonen de trainers me zo nu en dan met een welgemeend compliment. Nou zijn ze altijd al super supportive geweest en motiveren ze iedereen met positieve feedback, maar deze week is het anders. Een schouderklopje of een oprechte "Wow, really good Kay!" geven me weer nieuwe energie voor de volgende rondes. Mijn one-minute water breaks worden trouwens de helft van de tijd geïnterrumpeerd door aanvallen van trainers, waarop ik steevast in de tegenaanval ga. Keer op keer realiseer ik me net te laat dat ik het nooit van deze jongens ga winnen en dat ik beter gewoon mijn rust kan pakken. Vervolgens bij de volgende pauze counter ik weer een trap tegen mijn bovenbeen met een trap in de zij van een trainer, die dan mijn been pakt en me zonder verdere aankondiging op de grond mikt. Dit alles trouwens zonder kracht en met heel veel gelach van beide kanten.
De ring in
Veel mensen vragen me of ik na al dit trainen ook daadwerkelijk wil vechten. Het was nooit mijn intentie om daadwerkelijk te gaan vechten toen ik met kickboksen begon. Eerlijk gezegd vond ik sparren een hele lange tijd helemaal niks en noemde één van mijn trainers me zelfs knuffelbeer omdat mijn spar sessies altijd te lief en rustig waren. Maar zoals ik in mijn vorige blog al schreef begint het steeds meer te kriebelen om de ring in te gaan. Nou is het in Thailand mogelijk om op vrijwel ieder niveau te vechten en zou ik het nu best tegen een andere toerist op kunnen nemen, maar zo sta ik er niet in. Als ik vecht wil ik daar volledig klaar voor zijn, zowel fysiek als mentaal. Mijn trainers denken dat ik daarvoor nog twee maanden nodig zou hebben en dat vind ik een mooie schatting. De komende maanden ben ik echter aan het reizen, maar ik wil sowieso in 2017 die ring in. Als dat gebeurt, zullen jullie het ongetwijfeld meekrijgen.
Mijn tijd bij de Sumalee Boxing Gym zit er helaas op. Het waren vier fantastische weken waarin ik ontzettend veel heb geleerd, nieuwe spieren heb gekweekt, vriendschappen voor het leven heb gemaakt en van iedere dag heb genoten. Vond je het leuk om mijn blogs te lezen? Ik ga er ook na dit kamp gewoon mee door! En ben je zelf geïnspireerd geraakt om op Muay Thai kamp te gaan of een andere actieve reis te boeken? Er komt volgende week een blog met tips voor het boeken van zo'n sportieve reis. Bedankt voor het volgen van mijn avontuur!
Meer van mij zien? Lees dan al mijn artikelen of volg me dan op Instagram op @kayonherway.
