Nathalie's weg naar de Rotterdam Marathon

Mijn leven bestaat op dit moment uit werken, hardlopen, eten en slapen. Doodeng vind ik het… Maar tegelijkertijd zo ontzettend gaaf! In april 2018 hoop ik mijn eerste marathon, de Rotterdam Marathon te lopen. 42,2 kilometer afzien, maar vooral ook genieten.

Een niet zo fijne voorgeschiedenis

Na de halve marathon van Dordrecht heb ik de knoop doorgehakt en me (opnieuw) ingeschreven voor de Rotterdam Marathon. Onze voorgeschiedenis is niet zo best. Het event stond namelijk al eerder op mijn agenda. In 2016 stond ik ingeschreven voor de Rotterdam Marathon. Al in de eerste trainingsweek moest ik toegeven dat die pijntjes in mijn scheenbenen niet zomaar pijntjes waren. Doortrainen zat er niet in. Voor 2017 schreef ik me in voor de ¼ marathon. Op het moment van inschrijven hoopte ik nog dat dit wel haalbaar zou zijn, maar helaas. Zelfs 10,5 kilometer was niet haalbaar. Ondanks de fysiobezoekjes en shockwavetherapie bleek dit te snel… Opnieuw kwam mijn startbewijs terecht op marktplaats.

Na deze ervaringen vind ik het best spannend om dit te delen. Wat als het weer niet lukt? En ik over een paar maanden moet schrijven dat de Rotterdam Marathon er ook in 2018 niet in zit?

Trainen, trainen en nog meer trainen

In december maakte ik een trainingsschema. Ik zocht online naar marathonschema’s en maakte zo een (in mijn ogen) perfect eigen schema. Wat zorgt voor een extra uitdaging is dat ik in februari 3,5 week in Thailand ben. Zeker geen straf. Maar met als doel om 8 april een marathon te lopen niet ideaal. Toch wilde ik me hierdoor niet laten tegenhouden. Ik heb mijn trainingsschema dus in 2 delen opgesplitst. In Thailand wil ik wel blijven hardlopen. Maar duurlopen van 15+ kilometer zie ik daar niet gebeuren...

Mijn liefde voor duurlopen

Ik houd van duurlopen. Als ik zondagochtend wakker word ben ik iedere keer weer zenuwachtig. Ik begin mijn ochtend altijd met een grote bak havermout. Als ik dit even heb laten zakken kleed ik me om en stap ik zenuwachtig naar buiten. Zodra ik mijn sporthorloge start schiet de gedachte dat ik nu de komende uren moet blijven rennen door mijn hoofd. Help! Maar zodra ik de eerste stappen zet zakken de zenuwen en heb ik er vertrouwen in dat ik het ga halen. Mijn benen de eerste kilometers wat stijf. Na 3 kilometer verdwijnt dit gevoel en bij 7 kilometer heb ik het gevoel dat ik eeuwig zo door kan rennen. De welbekende runners high komt meestal tussen kilometer 12 en 20. En dan is het alleen nog “maar” doorknallen tot ik mijn doel heb gehaald. Het tempo dat ik nu aan houd tijdens duurlopen zorgt ervoor dat mijn conditie het prima aankan. Mijn scheenbenen heb ik tot nu toe niet gevoeld. Alleen mijn knieën voelen soms wat wankel…

Mijn zwaarste trainingsweek voor Thailand zit erop. In totaal ruim 60 kilometer. Ik heb voor het eerst 30(!) kilometer gelopen en dat geeft vertrouwen. Deze trainingsweek hoop ik bij terugkomst in Nederland te herhalen, om daarna mijn trainingsschema weer te hervatten. Nu je dit leest ben ik waarschijnlijk aan het genieten van mijn hardlooprondjes, de zon, de zee en het natuurlijk lekkere eten in het mooie Thailand. Ik vind het spannend hoe mijn eerste duurloop na Thailand zal gaan. Kunnen mijn benen die lange afstanden dan nog aan? We gaan het zien…

Vind je het leuk om mij te volgen? Dat kan via Instagram en Strava. Laat ook zeker even een berichtje achter als jij ook aan het trainen bent voor een marathon. Hoe gaan jouw trainingen? Heb je nog tips voor mij?

Wil je meer van mij zien? Lees dan al mijn artikelen of volg me op Instagram op @Nathalie2605.