Dit is hoe Aranka haar zwangerschap tot nu toe heeft ervaren

Hi Fit Girls, Aranka hier! Vandaag deel ik het verhaal van mijn zwangerschap so far met jullie. That´s right: voor iedereen die het nieuws nog niet heeft gehoord of mijn buik nog niet heeft gespot op Instagram – ik ben zwanger, al 6 maanden! En natuurlijk wil ik jullie graag vertellen hoe deze periode voor mij is geweest.

Nadat de liefde van mijn leven op zijn knieën was gegaan in Bali, waren we druk bezig met het plannen van een bruiloft voor mei 2018. Dit liep echter iets anders dan verwacht. Na een drukke periode met veel reizen deed ik voor de zekerheid een test… en die was overduidelijk positief. Een tripje naar de drogist en 12 testen later zat ik naar het schermpje van een digitale test met het woord zwanger te kijken. OMG, WHAT?! Ik was zo in shock dat ik mijn bekertje met plas ergens in huis heb neergezet en er vervolgens een half uur naar op zoek ben geweest. Ik dacht alleen maar: straks komt mijn vriend thuis en dan vindt hij een bekertje plas. Wat nu achteraf een best leuk verhaal is. Toen, not so much.

Ik deed de test in de ochtend en kon hem het nieuws pas ‘s avonds na een etentje met mijn schoonouders vertellen. Die uren waarin ik niets kon zeggen waren zó moeilijk. Tijdens het etentje was ik alleen maar aan het googelen wat ik wel en niet mocht eten. Ik had altijd bedacht dat ik het moment waarop ik zwanger bleek te zijn à la youtube pregnancy reveal video’s speciaal zou maken. Met een cadeautje die hij uit moest pakken of een soort speurtocht door huis. Maar tegen het eind van de avond barstte het haast uit me. Na het etentje pakte ik meteen de test en gooide deze in zijn schoot met de woorden: "Lief, ik heb een verrassing…”. En ja, hij was verrast ;).

Oké, wat nu?

We hebben die avond alle emoties samen gedeeld. Natuurlijk waren we blij, maar heel eerlijk gezegd overheerste de schok. We waren hier helemaal niet op voorbereid. Ik heb vanaf toen veel gegoogeld naar vragen zoals waarom ik geen alfalfa mag eten en waarom je foliumzuur nodig hebt. Ik ben ook meteen begonnen met een multivitamine voor zwangeren. Vanaf het allereerste moment begint de baby zich namelijk te ontwikkelen en is het dus belangrijk dat er genoeg voedingsstoffen beschikbaar zijn. Ik koos voor Prena Fem van Orthica, want dat bevat voldoende foliumzuur en vitamine D. Ook zit er zit DHA-rijke visolie in en dat is weer ter ondersteuning van de hersenfunctie van de baby. Want ja, ik ben dus hersenen aan het maken. En oogleden, vingernageltjes en wellicht a tiny penis. Hoe weird is dat?

De eerste 3 maanden

Pas met acht weken mochten we naar de verloskundige - ik moest dus nog drie weken maar gewoon met het gegeven leven dat ik zwanger was! En omdat dat iets is wat je geheim houdt, moest ik dus zo lang het grootste geheim ter wereld met me meedragen. In die weken ontweek ik iedereen zo veel als het kon en belde ik mijn moeder maar gewoon even niet. Ik had namelijk echt het gevoel dat er ZWANGER op mijn voorhoofd stond geschreven! Ik had echter zo veel last van de eerste zwangerschapskwalen (vooral misselijkheid) dat ik het op een gegeven moment echt niet meer vol hield. Gelukkig konden we vier dagen eerder bij de verloskundige terecht, want inmiddels had ik mijn vriend overtuigd om na de echo in ieder geval met de toekomstige opa’s en oma’s het nieuws te delen. Zoiets voor je moeder verborgen houden was een onmogelijke opgave en ik ontplofte bijna…

De eerste echo was heel erg spannend. Je beseft je dat er ook iets mis kan zijn gegaan, een gevoel dat alleen maar versterkt werd door al het online research dat ik deed. Gelukkig zagen we meteen een hartje kloppen! Na de echo werden de kwalen erger en erger: het zwangerschapshormoon hCG bouwt namelijk op in je lichaam en mijn lijf ging hier niet goed mee om. Tot week 16 ben ik elke dag misselijk geweest en moest ik vaak overgeven.

Ook had ik me altijd voorgenomen om tijdens mijn zwangerschap super gezond te eten. Je bent een fitgirl of je bent het niet! Maar in de praktijk ging dat toch even net wat anders en het eerste trimester bestond mijn dieet vooral uit kaas en deeg. Als groente vond ik warme tomaat echt heerlijk (als het even kon ook in combinatie met kaas) en fruit, voornamelijk aardbeien en mango’s, ging er ook nog wel in. Door dit vreemde dieet was ik wel blij dat ik de Prena Fem slikte, omdat hier ook vitamine C, E, B-complex, selenium, ijzer en zink in zit, waar je lichaam tijdens je zwangerschap een verhoogde behoefte aan heeft. Dit gaf me het gevoel dat ik nog iets extra’s deed en in ieder geval alle belangrijke stoffen voor mijn kindje binnenkreeg. Mijn eigen lijf leek namelijk alleen maar behoefte te hebben aan kaas en deeg!

Het tweede trimester

Vanaf week 14 zat ik in mijn tweede trimester en was de kans dat het mis zou gaan kleiner. De misselijkheid nam gelukkig ook af en toen drong het pas echt tot me door: we krijgen een kindje en die ben ik aan het maken! Ik deel nu een lichaam met z’n tweeën, dus hier moet ik goed voor zorgen. Ik merkte ook dat ik een verlaagde weerstand had, en las dat dit komt omdat de baby 50% mijn DNA draagt en 50% DNA van mijn vriend. Om te voorkomen dat mijn lichaam het kind afstoot, heeft moeder natuur bedacht dat je weerstand dan maar voor een groot gedeelte omlaaggaat. Bijzonder hoe je lijf dit allemaal zelf regelt, hè? Maar ondanks dat, is het wel echt een enorme aanslag op je lichaam.

In week 16 waren we zo super nieuwsgierig naar het geslacht dat we een pretecho hebben gedaan. Ik was er vanaf de test van overtuigd dat het jongetje was. En na het zien van die enorme voeten op de 12-wekenecho hoopte ik het eerlijk gezegd ook heel erg. Ik kan zo’n pretecho heel erg aanraden, dit is een van de laatste keren dat je kindje in zijn geheel op het scherm past. En… ik had gelijk natuurlijk. It’s a boy!

Toen kwam de 20-wekenecho, de spannendste echo van allemaal. Dit was een medische echo en de baby werd van kruin tot tenen helemaal gecheckt. Ook deze keer heb ik natuurlijk gegoogeld op wat er allemaal mis kon zijn. Slecht idee, niet doen! Ik was zo zenuwachtig of alles er wel op en aan zou zitten. Maar gelukkig gaat zijn ontwikkeling helemaal goed en werd onze baby goedgekeurd!

Nu zit ik in het begin van het derde en laatste trimester, wat zwaarder schijnt te zijn. Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen en zal ik binnenkort meer vertellen over andere dingen, zoals wat ik nu eet om gezond te blijven (gelukkig is het niet alleen maar kaas en deeg meer), hoe mijn sportroutine er nu uitziet en hoe ik me niet al te veel zorgen maak. Stay tuned!

Disclaimer: dit artikel is in samenwerking met Orthica geschreven. Dit verandert echter niets aan mijn situatie, ik ben echt zwanger en mijn moeder en baby zijn geen figuranten ;).