Anna verruilt sportbroeken en sneakers, voor trouwjurken en sluiers
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ga Fitgirlcode verlaten. Hoe, wat, waarom? Het is tijd voor een nieuwe uitdaging lieve Fit Girls. Ik ga als content manager aan de slag bij The Perfect Wedding. In plaats van bergen inspiratie bieden voor fitte chicks, ga ik hetzelfde doen voor soon to be brides. Ik kan niet wachten om me helemaal onder te dompelen in de romantische wonderenwereld van trouwjurken en sluiers. Maar voordat ik de benen neem *snik*, wil ik nog wel even terugkijken op de afgelopen (bijna) 2.5 jaar.
Doordat jullie mijn blogs lazen, had ik het gevoel dat ik er niet meer alleen voor stond.
Toen ik met Fitgirlcode in aanraking kwam, was ik het spoor een beetje bijster. Ik was niet gelukkig met mijn huidige job, kon qua sporten mijn draai niet vinden, en de balans tussen feestvieren en een beetje normaal doen was ver te zoeken. Fit en gezond, that wasn't me. Totdat ik begon met schrijven voor deze, inmiddels uit de kluiten gewassen, blog. Fitgirlcode stond toen nog in de kinderschoenen (Je weet wel, van die schattige baby Adidas-schoentjes). Het voelt alsof mijn eigen fit journey letterlijk parallel heeft gelopen aan de ontwikkeling van Fitgirlcode. Dat is oprecht een bijzondere ervaring. Het bloggen werkte op een helende manier. Doordat jullie mijn blogs lazen, had ik het gevoel dat ik er niet meer alleen voor stond. Toen ik me realiseerde dat ik sommige van jullie zelfs op weg hielp in júllie fit journey, gaf me dat zo'n enorme boost om door te gaan. Om een vrouw te worden die hardop kan zeggen dat ze trots is op zichzelf. En om jullie te inspireren en te motiveren ook de beste versie van jezelf te worden.
Mijn levensmotto is nu: als ik 20 kilo kan afvallen, dan kan ik toch eigenlijk alles.
Oh boy, wat heb ik een aantal bizarre mijlpalen behaald de afgelopen jaren. Ik heb de ene crossfit WOD na de andere gekiled, ik heb met een blote buik voor foto's geposeerd, mijn eerste (en daarop vele volgende) before- en after foto gedeeld, Zeven Heuvels getrotseerd in Nijmegen, mijn eerste bananenbrood gebakken en artikelen geschreven in Cosmopolitan en Elle magazine. Wauw! And last but not least, ik heb mijn super power ontdekt: schrijven. Ik word er zo gelukkig van om mensen te ontroeren, inspireren of laten lachen met de dingen die ik schrijf. Ik was altijd zo jaloers op mensen die zich vol passie op een beroep konden storten. Dat is niet voor mij weggelegd, dacht ik altijd. Toch heb ik door Fitgirlcode mijn passie als woordverwonderaar gevonden. Ik heb zelfs leiderschapskwaliteiten in mezelf ontdekt! Wie had dat gedacht? Dit alles was nooit gebeurd als ik nog verstopt zat in mijn fatsuit (zoals Anne, Frauke en Renate dat zo mooi verwoorden). Daar ben ik van overtuigd. Mijn levensmotto is nu: als ik 20 kilo kan afvallen, dan kan ik toch eigenlijk alles. Kom maar op met die bergen. Ik ga ze allemaal verzetten!
Het is heus niet alleen 'progressie en maneschijn' geweest. Ik heb meer dan eens de handdoek in de ring willen gooien. Kutgezeik dat hele Fit Girl gebeuren. Geef mij maar gewoon een patatje met e-nummers, zonder vezels! Nee, lieve kijkbuiskinderen, een behoorlijke dosis anti Fit Girl gedrag is mij niet vreemd. Nog steeds niet trouwens. Potverdorie wat ben ik de afgelopen tijd aan het struggelen. Telkens als ik denk dat ik weer uit m'n dip ben, dan zit ik er meteen daarna weer in. Ik word verscheurd tussen twee kampen:
1. Let it go.... (denk voor extra dramatisch effect aan Elza van Frozen). Accepteer jezelf zoals je bent, dan komt het vanzelf. Je bent prachtig, getalenteerd, grappig, hebt een hete boy, awesome vrienden, een schattige hond en een hippe mansion. Nee je hebt geen abs, en ook geen maatje 36. So fucking be it. LIVE! Kap, met iedere beslissing afwegen en compenseren.
2. Step up yo game. Effe koppie erbij en tanden op elkaar. Een paar maandjes doorbikkelen in de gym, alcohol en alles wat de natuur niet zo bedoeld heeft van het menu, en dan moeten jullie eens opletten. Doutzen eat your heart out. Ik ga menig nek verdraaien, wat zeg ik: breken, door mijn perfect afgetrainde bod'.
De moraal van dit verhaal: ik ga Fitgirlcode dan wel verlaten, maar mijn fit journey is nog niet ten einde. Ik heb grootste plannen om er de komende tijd op los te mediteren en mindfulnessen, zodat ik een beetje innerlijke rust in mijn donder krijg. Met als doel die langverwachte balans eindelijk in mijn armen te sluiten. Mij krijgen ze er niet onder, ik laat me niet gek maken! En jullie ook niet! Jullie zijn beesten. Stuk voor stuk. Sloop de gewichten in de gym. Loop de straatstenen kapot. En vreet je een slag in de rondte als je daar behoefte aan hebt.
Lieve Fit Girls, het was me een (z)waar genoegen! Until we meet again.
